Νομοθεσία - Νομολογία
-Κατηγορίες διαφημίσεων που υπάγονται στην κατηγορία Δ'
-∆ιαδικασία είσπραξης και υπολογισμός του τέλους διαφήμισης
-Δικαιούχος του τέλους διαφημίσεως
-Εξαιρέσεις από το τέλος διαφήμισης
-Περιπτωσιολογία δαπανών διαφήμισης ως προς την υπαγωγή τους στο τέλος διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α, βάσει διοικητικών λύσεων και νομολογίας
-Νομολογία
Με την παρ.1 του άρθρου 15 του Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α) όπως αντικαταστάθηκε με την παρ.6α του άρθρου 9 του Ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9/2001 τεύχος Α') ορίζονται τα εξής:
«Επιβάλλεται υπέρ των δήμων και κοινοτήτων τέλος για κάθε διαφήμιση που γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο και μορφή σε χώρους που βρίσκονται μέσα στα διοικητικά τους όρια. Ο συντελεστής του τέλους καθορίζεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, κατά περιοχή και κατηγορία διαφήμισης ως εξής:
Κατηγορίες διαφημίσεων που υπάγονται στην κατηγορία Δ'
Κατηγορία Δ'
α. Για διαφημίσεις που γίνονται με ημερολόγια, δώρα, έντυπα, κάθε είδους παραστάσεις ή λέξεις σε αυτοκόλλητα ή είδη με διαφημιστικές παραστάσεις ή λέξεις ή με άλλο παρόμοιο τρόπο, καθώς και για διαφημίσεις που γίνονται από τον αέρα με οποιονδήποτε τρόπο, το τέλος ορίζεται σε ποσοστό 2% επί της δαπάνης διαφήμισης.
Τα ένθετα διαφημιστικά φυλλάδια, που διανέμονται μαζί με τις εφημερίδες και τα περιοδικά, υπόκεινται στο ανωτέρω τέλος διαφήμισης. (ΣτΕ 2439/96 Τμ. Β') (παρ. 1 άρθρο 15 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α)
Η αναγραφή στα υλικά συσκευασίας (τσάντες, χαρτί περιτυλίγματος), στοιχείων ξένων προς την επωνυμία και κυρίως προς το αντικείμενο της επιχείρησης ή του καταστήματος ή εμφαντικής προβολής μεμονωμένου και ειδικά προσδιορισμένου προϊόντος συνιστά διαφήμιση και συντρέχει υποχρέωση καταβολής του τέλους.
Η αναγραφή επί των υλικών συσκευασίας (χαρτί περιτυλίγματος, τσάντες, κουτιά συσκευασίας κλπ.) της επωνυμίας της επιχείρησης ή του καταστήματος καθώς και των πωλουμένων από αυτή εμπορευμάτων δεν συνιστά διαφήμιση, αλλά αποτελεί αναγκαίο μέσο συσκευασίας για την εξυπηρέτηση των συναλλαγών και κατά συνέπεια δεν συντρέχει στην περίπτωση αυτή η υποχρέωση καταβολής διαφημιστικού τέλους. (1029358/10420/ΠΟΛ.1125/4.4.2000), (ΓνΝΣΚ 25/2000)
Σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 887/1991 Απόφαση του Σ.τ.Ε Τμ. Β', διαφημιστικά δώρα θεωρούνται τα δώρα επί των οποίων τίθεται ολόκληρη η επωνυμία ή το σήμα της επιχείρησης καθώς και οποιαδήποτε ένδειξη που υποδηλώνει την ταυτότητα της επιχείρησης, ανεξάρτητα αν με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται ή όχι η διαφήμιση, στην οποία απέβλεψε κατ' αρχήν η επιχείρηση. (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
β. Η προβολή προϊόντων σε χώρους καταστημάτων, που γίνεται είτε με την τοποθέτησή τους σε ειδικά σημεία εντός του καταστήματος είτε με έντυπα, δώρα, επιγραφές κάθε είδους είτε με άλλο παρόμοιο τρόπο, θεωρείται διαφήμιση και υπόκειται σε τέλος διαφήμισης, βάσει των εκδιδομένων από τα καταστήματα τιμολογίων παροχής υπηρεσιών. Το τέλος υπολογίζεται με συντελεστή 2% επί της διαφημιστικής δαπάνης που καταβάλλεται για τις πράξεις αυτές.
Προβολή προϊόντων που εντάσσεται στην παραπάνω έννοια της διαφήμισης συνιστούν οι εξής ενέργειες:
η ενοικίαση χώρων σε ειδικά ράφια, η τοποθέτηση προϊόντων σε ειδικές προθήκες ή περίπτερα,
η διανομή δοκιμαστικών προϊόντων, εκδηλώσεις εκπλήξεις ("Happenings") στους χώρους του καταστήματος. (παρ. 1 άρθρο 15 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α)
Το άρθρο 15 του β.δ/τος της 24.9.1958, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του ν. 1900/1990, και με το οποίο επετράπη στους ΟΤΑ να επιβάλλουν, με κανονιστική απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, ανταποδοτικούς φόρους, δεν αντίκειται στο άρθρο 78 παρ. 4 του Συντάγματος. (ΣτΕ 3300/2014,3301/2014,3302/2014)
Γενικότερα οι ενέργειες προβολής προϊόντων που διενεργούνται στους χώρους καταστημάτων υπόκεινται σε τέλος διαφήμισης, εφόσον παρουσιάζουν συνάφεια με τις ανωτέρω μεθόδους καθώς και με τη λειτουργία του καταστήματος, επιδιώκοντας τη μετάδοση «διαφημιστικού» μηνύματος στο κοινό που προσέρχεται για την πραγματοποίηση συναλλαγών. Ως κατάστημα νοείται ο χώρος όπου ασκείται εμπορική δραστηριότητα, κατά τις διατάξεις του Εμπορικού Νόμου (Ε.Ν). (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
Το ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. σε απαντητικό έγγραφό του προς τη Γενική Δ/νση Φορολογίας Εισοδήματος του Υπουργείου Οικονομικών, μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής:
Στις υπηρεσίες διαφήμισης εντός Super Market, που αναλαμβάνονται από διαφημιστικές εταιρείες και γίνονται είτε με τοποθέτηση των προϊόντων σε ειδικές προθήκες ή περίπτερα, είτε με διανομή δοκιμαστικών προϊόντων, είτε με διάφορες εκπλήξεις (χάπενιγκς) πρέπει να καταβάλλεται το τέλος (το οποίο με βάση την τότε ισχύουσα νομοθεσία (άρθρο 18 Ν.2130/1993) ανερχόταν σε ποσοστό 6%).
Στις υπηρεσίες προώθησης των προϊόντων, που παρέχουν τα ίδια τα Super Markets στους προμηθευτές τους και γίνονται από τις ίδιες τις επιχειρήσεις αυτές χωρίς να τις αναλαμβάνει διαφημιστική εταιρεία, ενώ για τις υπηρεσίες αυτές εισπράττουν αμοιβή εκδίδοντας τιμολόγια παροχής υπηρεσιών και τις πραγματοποιούν με ποικίλους τρόπους (ιδίως με τοποθέτηση των προωθούμενων προϊόντων σε ράφια που βρίσκονται σε προσιτό οπτικό πεδίο ή με τοποθέτησή τους στις πλάτες των προθηκών ή με "είσοδό" τους στα νέα υποκαταστήματα ή με "εισόδια" νέου κωδικού ή με διανομή των προϊόντων από κεντρικές αποθήκες ή με αναγραφή τους σε φυλλάδιο του Super Market, δεν έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 18 του ν.2130/1993 και συνεπώς δεν οφείλεται τέλος. (ΠΟΛ.1079/1032932/10318/Β0012/29.03.1999)
Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με τις αριθ. 864 και 865/1999 αποφάσεις αποφάνθηκε ότι τα ποσά που καταβάλλουν οι επιχειρήσεις απευθείας σε καταστήματα λιανικής πώλησης (κυρίως Super Markets) ως έξοδα προώθησης και προβολής για την τοποθέτηση των προϊόντων τους σε εμφανείς χώρους των καταστημάτων αυτών υπόκεινται στο τέλος διαφημίσεων υπέρ Δήμων και Κοινοτήτων.
Επομένως, τα εν λόγω ποσά δεν αναγνωρίζονται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων, αν δεν αποδεικνύεται η καταβολή του ως άνω τέλους που αναλογεί με τριπλότυπο είσπραξης του οικείου δήμου ή κοινότητας. (ΠΟΛ.1178/1080529/10739/Β0012/1999)
Για ποσά, τα οποία εταιρία κατέβαλε σε σούπερ μάρκετ για την τοποθέτηση των εμπορευμάτων της σε εμφανή σημεία δεν οφείλεται τέλος διαφημίσεως διότι τα σούπερ μάρκετ δεν αποτελούν "παρεμφερή καταστήματα" εν σχέσει προς τα "εστιατόρια" και "καφενεία" της Κατηγορίας Δ' του άρθρου 15 του Β.Δ. 24.9/20.10.58, ώστε να υπάγεται η γενομένη ως άνω διαφήμιση στην κατηγορία αυτή. (ΣτΕ 4221/1999 Τμ. Β')
Με την υπ' αριθμ. 259/2007 Γνωμοδότηση, γίνεται δεκτό ότι στο τέλος διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α (2%) υπόκειται το σύνολο της δαπάνης που απορρέει από την πραγματοποίηση κάθε είδους διαφημιστικής πράξης που προσομοιάζει, ως προς τον τρόπο διενέργειάς της, με αυτές που ρητά ορίζονται, υπό την «Κατηγορία ∆» στο άρθρο 15, παρ.1 του, από 24.9/20.10.1958 β.δ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του ν.1900/1990 (ΦΕΚ 125 Α') και το άρθρο 9, παρ. 6.α. του ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9 Α'). (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
Με την υπ' αριθ. 259/2007 ΓνΝΣΚ εξετάσθηκαν από το Ν.Σ.Κ δύο «διαφημιστικές» ενέργειες ως προς την υπαγωγή τους στην συγκεκριμένη Κατηγορία ∆ιαφήμισης, για τις οποίες έγιναν δεκτά τα ακόλουθα :
-Η δαπάνη που απορρέει από τη σύναψη σύμβασης μίας επιχείρησης με ευρέως αναγνωρίσιμα πρόσωπα ή γενικότερα τρίτους για τη διαφημιστική προβολή και προώθηση των προϊόντων της, έναντι προκαθορισμένων υποχρεώσεων που ορίζονται στη σύμβαση και αφορούν στην προβολή του σήματος της επιχείρησης στην ενδυμασία τους, τη φωτογράφηση και προβολή στα Μ.Μ.Ε με τα σήματα της εταιρίας κ.λ.π, θεωρείται ενέργεια παρεμφερής με τις αναγραφόμενες στη σχετική διάταξη και υπόκειται στο τέλος διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α
-Η δαπάνη που αφορά στο επικοινωνιακό έντυπο υλικό επιχείρησης, το οποίο αναφέρεται στα προϊόντα της και διατίθεται στους συνεργάτες ή υπαλλήλους της (πωλητές - dealers), προκειμένου να τα επιδεικνύουν στους τελικούς καταναλωτές (και όχι να τα διανέμουν σε αυτούς), κατά τη διεξαγωγή της προσπάθειας πώλησής τους, δεν υπόκειται σε τέλος διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α. (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
Με την υπ' αριθμ. 319/2007 Γνωμοδότηση, γίνονται δεκτά τα ακόλουθα:
«Η ενσωμάτωση έντυπων φυλλαδίων προβολής προϊόντων επιχειρήσεων στα ενημερωτικά έντυπα διακίνησης των λογαριασμών που αποστέλλονται από τις τράπεζες στους αντίστοιχους χρήστες των παρερχόμενων, από αυτές, υπηρεσιών (δηλαδή στους πελάτες τους) θεωρείται διαφήμιση και υπόκειται στο τέλος διαφήμισης 2% υπέρ των Ο.Τ.Α. Ο χαρακτήρας της διαφήμισης δεν αναιρείται εκ του γεγονότος ότι η προβολή των προϊόντων απευθύνεται σε συγκεκριμένο αριθμό προσώπων και δεν έχει το χαρακτήρα της δημόσιας προβολής, δεδομένου ότι η εννοιολογική οριοθέτηση της διαφήμισης δε συνυφαίνεται, αναγκαίως, με τη μετάδοση μηνυμάτων προς το ευρύτερο κοινό. Σε κάθε περίπτωση άλλωστε, ο αποδέκτης του διαφημιστικού μηνύματος (διευρυμένος, περιορισμένος ή, ακόμη, και συγκεκριμένος αριθμός δεκτών) αποτελεί κυρίαρχη επιλογή της επιχείρησης που διαφημίζει το προϊόν της, η οποία σταθμίζει τον τρόπο και τα μέσα προβολής του». (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
Δεδομένης της πολυμορφίας της διαφημιστικής δραστηριότητας και των ποικίλων επικοινωνιακών προσεγγίσεων που εφαρμόζονται για τον επηρεασμό της κοινής γνώμης προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ο καθορισμός του εύρους εφαρμογής των διατάξεων περί επιβολής τέλους διαφήμισης για την «Κατηγορία ∆» αποτελεί θέμα για το οποίο, σε πολλές περιπτώσεις, καλείται να αποφανθεί η διοίκηση, με κριτήριο το βαθμό συνάφειας της κάθε ενέργειας με τις πράξεις που ευθέως ορίζονται από τη νομοθεσία. (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
∆ιαδικασία είσπραξης και υπολογισμός του τέλους διαφήμισης
- Για τις διαφημίσεις της «Κατηγορίας ∆» ως δαπάνη επί της οποίας υπολογίζεται το τέλος 2% θεωρείται το συνολικό ποσό που καταβάλλεται από το διαφημιζόμενο για τη διενέργεια της διαφήμισης, με βάση το φορολογικό στοιχείο που πρέπει να εκδίδεται για κάθε περίπτωση. Για την προβολή προϊόντων σε χώρους καταστημάτων το τέλος υπολογίζεται επί της συνολικής διαφημιστικής δαπάνης που καταβλήθηκε για τις πράξεις αυτές, περιλαμβανομένων των τιμολογίων παροχής υπηρεσιών που εκδίδονται από τα καταστήματα (παρ. 1 άρθρο 15 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α) όπως αντικαταστάθηκε με την παρ.6α του άρθρου 9 του Ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9/2001 τεύχος Α')
Το τέλος υπολογίζεται επί της δαπάνης όπως αναγράφεται στα παραστατικά στοιχεία, χωρίς να υπολογίζεται επί του Φ.Π.Α., ο οποίος υπολογίζεται επί του συνόλου (δαπάνη + τέλος διαφήμισης). Η διαφημιστική δαπάνη αποτελεί τη βάση και την προϋπόθεση της επιβολής του τέλους διαφήμισης. (ΥΠΕΣΔΔΑ εγκ.24/10079/07.06.2000)
Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, ύστερα από γνώμη της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος, το κατά κατηγορία και περίπτωση τέλος διαφήμισης της παρ. 1 του άρθρου 15 τουΒ.Δ. 24.9/20.10.58 μπορεί να αναπροσαρμόζεται κατά το ποσοστό του πληθωρισμού, με τον οποίο έκλεισε το έτος. (παρ. 3 άρθρο 15 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α) όπως αντικαταστάθηκε από την παρ. 6β του άρθρου 9 του Ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9/2001 τεύχος Α').
Η διάταξη αυτή έχει εφαρμογή από 1.1.2001 (ημερ.έναρξης ισχύος του Ν.2880/2001). Μέχρι τότε η αναπροσαρμογή των τελών διαφήμισης γινόταν με απόφαση δημοτικού συμβουλίου και σε ποσοστό έως και 15% ετησίως.
Δεδομένου ότι η απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών για την αναπροσαρμογή των τελών δεν έχει εκδοθεί, σε περίπτωση που οι δήμοι αξιοποιώντας την προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 5 του ν. 1900/1990 (ετήσια αύξηση έως 15%) είχαν υπερβεί τα όρια που θέτει η παρ. 1 του άρθρου 15 του β.δ. 24.9/20.10,1958 δύνανται να επιβάλλουν τέλη διαφήμισης στο ύψος που αυτά είχαν διαμορφωθεί ως το 2000, ενώ εφόσον δεν τα έχουν υπερβεί, δύνανται να τα αναπροσαρμόσουν μέσα στα όρια που προβλέπει η παραπάνω παράγραφος. (ΥΠ.ΕΣ. 17893/29.05.2012) (ΥΠ.ΕΣ. 46651/2012/03.01.2013)
-Η απόδοση του τέλους για όλες τις ενέργειες της Κατηγορίας ∆ γίνεται πάντοτε από τον διαφημιζόμενο, μέχρι τη λήξη της προθεσμίας υποβολής της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος. Για την έκπτωση ωστόσο των δαπανών διαφήμισης από τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησης αρκεί η αποδεδειγμένη καταβολή του τέλους, χωρίς να εξετάζεται ποιος ήταν υπόχρεος και ποιος τελικά προέβη σε αυτήν (παρ.6α του άρθρου 9 του Ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9/2001 τεύχος Α'), (Απόφ. Υπ. Οικ. 1073211/1506/ΠΟΛ1188/26-7-2001).
Με την παρ.6δ του άρθρου 9 του Ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9/30.01.2001 τεύχος Α΄) ορίζεται ότι: «Το οφειλόμενο τέλος για διαφημίσεις της κατηγορίας Δ΄ της παρ. 1 του άρθρου 15 του Β.Δ. 24.9/ 20.10.1958 (ΦΕΚ 171 Α΄), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, ανερχόμενο σε ποσοστό 6% για το χρονικό διάστημα από 23.4.1993 μέχρι 17.11.1999 και σε ποσοστό 2% για το χρονικό διάστημα από 18.11.1999 μέχρι 31.12.2000, καταβάλλεται στους δικαιούχους δήμους και κοινότητες, με σχετική δήλωση του αντίστοιχου, κατά τις οικείες προβλέψεις, υπόχρεου, μέχρι τις 31.12.2001, χωρίς την επιβολή οποιασδήποτε προσαύξησης ή τυχόν άλλης κύρωσης, περιλαμβανομένων και των περιπτώσεων για τις οποίες εκκρεμούν σχετικές προσφυγές στα δικαστήρια».
Σύμφωνα με την παρ. 12 του άρθρου 26 του Ν. 3013/2002 (ΦΕΚ 102/2002 τεύχος Α'): "12. Η προβλεπόμενη από τις διατάξεις της παρ. 6 περ. δ του άρθρου 9 του ν. 2880/2001 (ΦΕΚ 9 Α') προθεσμία, παρατείνεται μέχρι 31.12.2002, το δε τέλος καταβάλλεται από το διαφημιστή ή το διαφημιζόμενο σε οποιοδήποτε γραφείο του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων λειτουργεί σε Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία (Δ.Ο.Υ.), στον ειδικό λογαριασμό που τηρείται για το σκοπό αυτόν, χωρίς την επιβολή οποιασδήποτε προσαύξησης ή τυχόν άλλης κύρωσης, περιλαμβανομένων και των περιπτώσεων για τις οποίες εκκρεμούν σχετικές προσφυγές στα δικαστήρια και αποδεικνύεται με την παροχή ανάλογου παραστατικού στοιχείου (διπλότυπου). To σύνολο των ποσών που εισπράττονται αποτελεί πόρο του παραπάνω λογαριασμού και αποδίδεται στους Ο.Τ.Α. α' βαθμίδας κατά τα οριζόμενα στο εδάφιο δ' περ. γ' παρ. 6 του ίδιου άρθρου."
Συνεπώς, από φορολογικής πλευράς, σε ότι αφορά την αναγνώριση των δαπανών των παραπάνω διαφημίσεων, κατά τους διενεργούμενους ελέγχους μέχρι 31/12/2002, ισχύουν ανάλογα τα αναφερόμενα στην εγκύκλιο ΠΟΛ. 1188/26.7.01, με την οποία παρασχέθηκαν διευκρινίσεις ενόψει της αρχικής προθεσμίας (31/12/2001) που είχε προβλεφθεί με το ν. 2880/2001 για την καταβολή των τελών των παραπάνω διαφημίσεων χωρίς προσαυξήσεις ή άλλες κυρώσεις.
Δηλαδή, κατά τους διενεργούμενους ελέγχους μέχρι 31/12/2002, οι παραπάνω δαπάνες διαφημίσεων περιόδου 23/4/1993 έως 31/12/2000, θα αναγνωρίζονται ως εκπιπτόμενες από τα ακαθάριστα έσοδα, εφόσον τα οφειλόμενα τέλη έχουν καταβληθεί τουλάχιστον μέχρι της έκδοσης του οικείου φύλλου ελέγχου φορολογίας εισοδήματος.
Σε περίπτωση μη καταβολής, κατά τα ανωτέρω, των οφειλόμενων τελών, η ελεγκτική υπηρεσία θα προβαίνει σε έκδοση μερικού φύλλου ελέγχου, με ρητή επιφύλαξη ως προς την τελική αναγνώριση των οικείων δαπανών διαφημίσεων. Στην περίπτωση αυτή, αν τα οφειλόμενα τέλη καταβληθούν μέχρι του σταδίου του συμβιβασμού, τότε, κατά το στάδιο αυτό, το εκδοθέν μερικό φύλλο ελέγχου θα καθίσταται οριστικό, με αναγνώριση των αντίστοιχων δαπανών διαφημίσεων, συντασσόμενης προς τούτο σχετικής πράξης επί του σώματος του μερικού φύλλου. Αν όμως τα οφειλόμενα τέλη δεν καταβληθούν μέχρι του σταδίου του συμβιβασμού, τότε, η ελεγκτική υπηρεσία, αμέσως μετά την εκπνοή της προθεσμίας της 31/12/2002, θα επανέρχεται ως προς το μέρος των δαπανών για το οποίο υπάρχει η σχετική επιφύλαξη στο μερικό φύλλο ελέγχου, ελέγχοντας αν καταβλήθηκαν τελικά τα οφειλόμενα τέλη διαφημίσεων μέχρι 31/12/2002, σε περίπτωση δε μη καταβολής τους οι οικείες δαπάνες θα καταλογίζονται ως λογιστικές διαφορές, με την έκδοση συμπληρωματικού φύλλου ελέγχου (σχετ. διατ. άρθρου 68 παραγρ. 4 ν. 2238/94).
Τα ανωτέρω ισχύουν ανάλογα και επί των υποθέσεων που ελέγχονται με βάση την απόφαση ΠΟΛ. 1144/1998, με μόνη τη διαφορά ότι στην περίπτωση αυτή τα φύλλα ελέγχου εκδίδονται όπως είναι γνωστό κατά το χρόνο συμβιβασμού και συνεπώς θα χαρακτηρίζονται απευθείας, ανάλογα με την περίπτωση, μερικά ή οριστικά.
Από 1/1/2003 βεβαίως και μετά, οι παραπάνω δαπάνες διαφημίσεων δεν θα αναγνωρίζονται σε καμιά περίπτωση, αν τα οφειλόμενα τέλη δεν καταβλήθηκαν τουλάχιστον μέχρι 31/12/2002. (Υπ. Οικ. 1070153/ΠΟΛ.1217/26.08.2002)
Με την εγκύκλιο ΠΟΛ. 1188/2001 διευκρινίζεται ότι προϋπόθεση αναγνώρισης των δαπανών διαφημίσεων είναι η καταβολή των οφειλόμενων τελών και η προσκόμιση του οικείου αποδεικτικού, χωρίς να εξετάζεται ποιος ήταν ο υπόχρεος για καταβολή (διαφημιζόμενος ή παρέχων την υπηρεσία της διαφήμισης) και ποιος τελικά προέβη σ' αυτήν. (Υπ. Οικ. 1070153/ΠΟΛ.1217/26.08.2002)
Η καταβολή πραγματοποιείται σε οποιοδήποτε γραφείο του Ταμείου Παρακαταθηκών και δανείων (Τ.Π.∆) που λειτουργεί σε ∆.Ο.Υ ή και στην Κεντρική Υπηρεσία του Τ.Π.∆ και αποδεικνύεται με το σχετικό γραμμάτιο είσπραξης που χορηγείται απότοΤ.Π.∆. Επισημαίνεται ότι το τέλος διαφήμισης για την Κατηγορία ∆ δεν καταβάλλεται στον οικείο Ο.Τ.Α, όπου διενεργήθηκε η διαφήμιση. (παρ.6α του άρθρου 9 του Ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9/2001 τεύχος Α'), (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
Για καταβολή τέλους διαφήμισης μέσω ηλεκτρονικών υπηρεσιών του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων δείτε την ΚΥΑ 25538/18.04.2022 (ΦΕΚ 2004/20.04.2022 τεύχος Β').
Επειδή διαπιστώθηκε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις και ειδικότερα στις περιπτώσεις προβολής προϊόντων σε χώρους καταστημάτων (π.χ. Super Μarket) όπου την υποχρέωση καταβολής των αναλογούντων τελών είχε ο παρέχων την υπηρεσία διαφήμισης και όχι ο διαφημιζόμενος (διάστημα 18/11/1999 έως 31/12/2000, σχετ. διατ. αρθ. 25 ν. 2753/99), υπάρχει αντικειμενική δυσκολία των διαφημιζόμενων επιχειρήσεων να αποδείξουν την απόδοση των οικείων τελών διαφημίσεων, για το λόγο αυτό διευκρινίζεται ότι εφεξής οι ελεγκτικές αρχές προκειμένου κατά τους διενεργούμενους ελέγχους να αναγνωρίζουν τις οικείες δαπάνες διαφημίσεων φορολογικώς, θα αρκούνται στην απόδειξη από τις ελεγχόμενες διαφημιζόμενες επιχειρήσεις της καταβολής των αναλογούντων τελών στους παρέχοντες την υπηρεσία διαφήμισης (π.χ. Super Μarket), μέσω των εκδοθέντων παραστατικών και των εγγραφών στα τηρηθέντα βιβλία ή οποιουδήποτε άλλου πρόσφορου τρόπου, χωρίς να ερευνάται η περαιτέρω απόδοση των τελών από τον παρέχοντα την υπηρεσία διαφήμισης. (Υπ. Οικ. 1070153/ΠΟΛ.1217/26.08.2002)
Το σύνολο των ποσών που εισπράττονται αποτελεί πόρο ειδικού λογαριασμού, που τηρείται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και αποδίδεται στους δήμους και κοινότητες. (παρ.6α του άρθρου 9 του Ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9/2001 τεύχος Α')
Σε περίπτωση εκπρόθεσμης απόδοσης των οφειλόμενων τελών, οι σχετικές δαπάνες διαφήμισης δεν αναγνωρίζονται ως εκπεστέες από τα ακαθάριστα έσοδα (άρθρο 9, παρ. 6.α του ν.2880/2001, άρθρο 31, παρ.1, περ.ιδ του ν.2238/1994 Κ.Φ.Ε, ΠΟΛ 1005/14-1-2005) και ο υπόχρεος υπόκειται σε πρόστιμο υπέρ Ο.Τ.Α, το οποίο ανέρχεται σε 1% επί του τέλους για κάθε μήνα καθυστέρησης, με ανώτατο όριο το 200% της οφειλής (υπ' αριθμ. 72632/18-6-2007 έγγραφο του Τ.Π.∆ προς τις ∆.Ο.Υ, σε συνδυασμό με άρθρο 13, παρ.1 του ν.3193/2003 , ΦΕΚ 266 Α'). (παρ.6α του άρθρου 9 του Ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9/2001 τεύχος Α'), (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
(Σύμφωνα με την παρ. 25 του άρθρου 72 του Ν. 4172/13, όπως αυτή προστέθηκε και αναριθμήθηκε από τις παρ. 11, 12 και 13 του άρθρου 26 του Ν. 4223/13: «25. Από την έναρξη ισχύος του ν. 4172/2013 παύουν να ισχύουν οι διατάξεις του ν. 2238/1994 (Α' 151), συμπεριλαμβανομένων και όλων των κανονιστικών πράξεων και εγκυκλίων που έχουν εκδοθεί κατ' εξουσιοδότηση αυτού του νόμου.»
Με τις διατάξεις του Ν.4172/13, οι δαπάνες διαφήμισης δεν περιλαμβάνονται ρητά στις εκπεστέες από τα ακαθάριστα έσοδα δαπάνες. Όμως, σύμφωνα με το άρθρο 22 Ν.4172/13, όπως τροποποιήθηκε από την παρ. 7 του άρθρου 22 του Ν. 4223/13 και από το άρθρο 11 του Ν.4646/19, κατά τον προσδιορισμό του κέρδους από επιχειρηματική δραστηριότητα, επιτρέπεται η έκπτωση όλων των δαπανών, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 23 του Κ.Φ.Ε., οι οποίες: α) πραγματοποιούνται προς το συμφέρον της επιχείρησης ή κατά τις συνήθεις εμπορικές συναλλαγές της, συμπεριλαμβανομένων και δράσεων εταιρικής κοινωνικής ευθύνης β) αντιστοιχούν σε πραγματική συναλλαγή και η αξία της συναλλαγής δεν κρίνεται κατώτερη ή ανώτερη της αγοραίας, στη βάση των στοιχείων που διαθέτει η Φορολογική Διοίκηση γ) εγγράφονται στα τηρούμενα βιβλία απεικόνισης των συναλλαγών της περιόδου κατά την οποία πραγματοποιούνται και αποδεικνύονται με κατάλληλα δικαιολογητικά. Ειδικά οι δαπάνες για δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης εκπίπτουν υπό την προϋπόθεση η επιχείρηση να εμφανίζει λογιστικά κέρδη χρήσης κατά τον χρόνο πραγματοποίησής τους. Το προηγούμενο εδάφιο δεν εφαρμόζεται σε περίπτωση που η δράση εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, πραγματοποιείται κατόπιν αιτήματος του Δημοσίου.
Επιπλέον, δεν εκπίπτει κάθε είδους δαπάνη που αφορά σε αγορά αγαθών ή λήψη υπηρεσιών αξίας άνω των πεντακοσίων (500) ευρώ, εφόσον η τμηματική ή ολική εξόφληση δεν έγινε με τη χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής. (άρθρο 23 περ. β Ν.4172/13)
Για την εφαρμογή της ανωτέρω διάταξης, στην έννοια της αγοράς των αγαθών και της λήψης των υπηρεσιών εμπίπτουν οι αγορές πρώτων και βοηθητικών υλών, εμπορευμάτων, υλικών, παγίων κ.λπ., οι πάσης φύσεως δαπάνες της επιχείρησης καθώς και οι πάσης φύσεως υπηρεσίες που λαμβάνει η επιχείρηση, με την προϋπόθεση ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 22 του ν.4172/2013 και δεν εμπίπτουν σε κάποια από τις λοιπές περιπτώσεις του άρθρου 23.
Επίσης, ως τραπεζικό μέσο πληρωμής, προκειμένου για την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων, νοείται η κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό του προμηθευτή, είτε με μετρητά είτε με μεταφορά μεταξύ λογαριασμών (έμβασμα), η χρήση χρεωστικών ή πιστωτικών καρτών της εταιρίας που πραγματοποιεί την πληρωμή, η έκδοση τραπεζικής επιταγής της επιχείρησης ή η εκχώρηση επιταγών τρίτων, η χρήση συναλλαγματικών οι οποίες εξοφλούνται μέσω τραπέζης, η χρήση ταχυδρομικής επιταγής - ταχυπληρωμής ή η κατάθεση σε λογαριασμό πληρωμών των Ελληνικών Ταχυδρομείων. (ΠΟΛ. 1216/1-10-2014) (ΠΟΛ 1055/26.04.2016)
Από τη γραμματική διατύπωση των πιο πάνω διατάξεων προκύπτει, ότι ο νόμος απαιτεί η εξόφληση να γίνεται με τραπεζικό μέσο πληρωμής, προκειμένου να αποδεικνύεται η ύπαρξη και η πραγματοποίηση της συναλλαγής, χωρίς να κάνει διάκριση ως προς το πρόσωπο του καταβάλλοντος, ούτε να θέτει ως προϋπόθεση όπως το πρόσωπο στο οποίο ανήκει ο λογαριασμός μέσω του οποίου εξοφλούνται οι σχετικές δαπάνες να είναι και αυτό που είχε τη σχετική απαίτηση από τον καταβάλλοντα (άμεσα αντι συμβαλλόμενος).
Κατόπιν των ανωτέρω, σε περίπτωση εξόφλησης σε τραπεζικό λογαριασμό του προμηθευτή - πιστωτή από τρίτο πρόσωπο (ημεδαπό ή αλλοδαπό), το οποίο, κατ' εντολή της επιχείρησης, εξοφλεί τη σχετική υποχρέωση προς απόσβεση ισόποσης υποχρέωσης αυτού προς αυτή, η σχετική δαπάνη εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησης, αρκεί να αποδεικνύεται με βάση τα κατάλληλα στοιχεία (τραπεζικά παραστατικά ή άλλα έγγραφα) η εξόφληση του προμηθευτή καθώς και ο λόγος εξόφλησης των δαπανών από τον τρίτο.
Ομοίως, σε περίπτωση που, με βάση τα ανωτέρω, η εξόφληση γίνεται, κατ' εντολή της επιχείρησης, από τρίτο, πελάτη της, προς απόσβεση δικής του υποχρέωσης από αγορά αγαθών ή λήψη υπηρεσιών από την επιχείρηση, η σχετική δαπάνη αναγνωρίζεται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα του τρίτου με τις ίδιες ως άνω προϋποθέσεις και εφόσον πληρούνται και οι λοιπές προϋποθέσεις που τίθενται για την εκπεσιμότητα των δαπανών με τις διατάξεις του ν.4172/2013, παρόλο που ο τραπεζικός λογαριασμός στον οποίο κατατέθηκαν τα μετρητά ή μεταφέρθηκαν τα σχετικά εμβάσματα δεν ανήκει σε πρόσωπο έναντι του οποίου υφίστατο και η σχετική υποχρέωση.
Τέλος, διευκρινίζεται ότι για την εξασφάλιση του δικαιώματος έκπτωσης μιας δαπάνης, κατ' εφαρμογή των διατάξεων της περ. β' του άρθρου 23 του ν. 4172/2013, η καταβολή μπορεί να γίνεται και σε τραπεζικό λογαριασμό του προμηθευτή σε αλλοδαπή τράπεζα, του νόμου μη διακρίνοντος. (ΠΟΛ 1055/26.04.2016)
Σε περίπτωση που οι αντισυμβαλλόμενοι είναι ταυτόχρονα προμηθευτές και πελάτες, επιτρέπεται να προβούν σε εκατέρωθεν λογιστικούς συμψηφισμούς, εφόσον αυτό δεν αντιβαίνει σε διατάξεις άλλων νόμων. Όταν η διαφορά που απομένει μετά τον συμψηφισμό είναι μεγαλύτερη των 500 ευρώ, τότε για να αναγνωρισθεί το σύνολο των αγορών απαιτείται η εξόφλησή της με τραπεζικό μέσο πληρωμής.
Τα ανωτέρω, ισχύουν και για κάθε περίπτωση συμψηφισμού υποχρεώσεων από αγορές αγαθών ή υπηρεσιών με απαιτήσεις έναντι των ίδιων προσώπων που έχουν γεννηθεί από άλλη αιτία (π.χ. απαιτήσεις των αγροτικών συνεταιρισμών έναντι των μελών τους για την κάλυψη της συνεταιριστικής τους μερίδας, απαίτηση για απόδοση των ποσών που εισέπραξε εταιρεία ταχυμεταφορέων - courier - «εισπράκτορα για λογαριασμό τρίτων» κατ' εντολή της επιχείρησης από πελάτες της, κ.λπ.). Επομένως, σε περίπτωση που οι σχετικές υποχρεώσεις εξοφλούνται δια συμψηφισμού τους με απαιτήσεις έναντι των ίδιων προσώπων, οι αντίστοιχες δαπάνες αγοράς αγαθών ή λήψης υπηρεσιών, κατά το μέρος που διαμορφώνουν το κόστος πωληθέντων κάθε φορολογικού έτους, αναγνωρίζονται ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες με βάση τις διατάξεις του άρθρου 22 του ν.4172/2013, ανεξάρτητα από την αιτία προέλευσης των απαιτήσεων αυτών. Επισημαίνεται, ωστόσο, ότι σε περίπτωση που, μετά τον συμψηφισμό, η εναπομένουσα υποχρέωση από την αγορά αγαθών ή τη λήψη υπηρεσιών υπερβαίνει τα 500 ευρώ, η εξόφλησή της θα πρέπει να γίνει με τραπεζικό μέσο πληρωμής προκειμένου να αναγνωρισθεί προς έκπτωση το σύνολο του κόστους πωληθέντων που αναλογεί στις σχετικές αγορές. (ΠΟΛ 1158/24.10.2016)
Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε., καθορίζονται η διαδικασία, ο χρόνος, ο τρόπος, τα κριτήρια και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια, για την απόδοση των τελών στους Ο.Τ.Α. α΄ βαθμίδας. (παρ.6α του άρθρου 9 του Ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9/2001 τεύχος Α')
Δικαιούχος του τέλους διαφημίσεως
Δικαιούχος του τέλους διαφημίσεως είναι ο δήμος ή η κοινότητα στην περιφέρεια του οποίου γίνεται η διαφήμιση. (παρ. 1 άρθρο 16 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α)
Η διαφήμιση γίνεται με άδεια του δημάρχου ή προέδρου κοινότητας ύστερα από αίτηση του διαφημιζομένου που συνοδεύεται από σχέδιο διαφήμισης.
Για διαφημίσεις της κατηγορίας Δ' δεν απαιτείται άδεια, αν για τη διαφήμιση αυτή έχει χορηγηθεί, μέσα στο ίδιο έτος, άδεια από άλλο δήμο ή κοινότητα. Δικαιούχος του ποσού του τέλους για την κατηγορία αυτή των διαφημίσεων, είναι ο δήμος ή η κοινότητα, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η έδρα της επιχειρήσεως του διαφημιζομένου, σε ποσοστό τριάντα στα εκατό και για το υπόλοιπο εβδομήντα στα εκατό η κεντρική ένωση δήμων και κοινοτήτων Ελλάδας. Ο τρόπος απόδοσης του ποσοστού στην κεντρική ένωση δήμων και κοινοτήτων Ελλάδος καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών. Το τέλος για τις διαφημίσεις από αέρος ορίζεται σε ποσοστό έξι στα εκατό επί της δαπάνης διαφήμισης, όπως αυτή ορίζεται στο εδάφιο με τίτλο "κατηγορία Δ" της παραγράφου 1 του άρθρου 15 του Β.Δ. της 24.9/20.10.1958 όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 8 του νόμου 1144/1981. (παρ. 2 άρθρο 16 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α) όπως τροποποιήθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 15 του Ν. 2946/2001 (ΦΕΚ 224/2001 τεύχος Α').
Επί διαφημίσεων της κατηγορίας Δ' το τέλος χρεούται επί του εκδιδομένου τιμολογίου της δαπάνης της διαφημίσεως. Εις περίπτωσιν κατά την οποία δεν εκδίδεται τιμολόγιον και η διαφήμισις ενεργείται απ' ευθείας υπό του διαφημιζομένου το τέλος υπολογίζεται επί της δαπάνης διαφημίσεως κατά την δήλωσιν του διαφημιζομένου.
Επί συνεχιζόμενων διαφημίσεων της ανωτέρω κατηγορίας το τέλος θα υπολογίζεται μόνον επί των νέων δαπανών αυτών και ουχί επί των αρχικών τοιούτων. (παρ. 4 άρθρο 16 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α)
Εξαιρέσεις από το τέλος διαφήμισης
Εξαιρούνται από το τέλος διαφήμισης, οι διαφημίσεις που γίνονται στις εφημερίδες, στα περιοδικά, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση (παρ. 2 άρθρο 15 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α).
Ως διαφημίσεις που γίνονται στις εφημερίδες και στα περιοδικά νοούνται εκείνες που είναι τυπογραφικά ενσωματωμένες στα μέσα αυτά, με την έννοια ότι αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της έντυπης ύλης τους. (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
Περιπτωσιολογία δαπανών διαφήμισης ως προς την υπαγωγή τους στο τέλος διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α, βάσει διοικητικών λύσεων και νομολογίας (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
- Αναπτήρες- Στυλό
Η αναγραφή σε αναπτήρες και στυλό της επωνυμίας επιχείρησης αποτελεί διαφήμιση και η σχετική δαπάνη αγοράς των πιο πάνω αντικειμένων, δεν εκπίπτει, από τα ακαθάριστα έσοδά της, όταν δεν έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο τέλος διαφήμισης. (1073638/10687/Β0012/18.8.1999). (1017621/10262/Β0012/ΠΟΛ.1029/28-2-2006 (ΦΕΚ 252 Β')
-Υλικά συσκευασίας- ένθετα διαφημιστικών φυλλαδίων
Για την αναγνώριση της σχετικής δαπάνης για την προβολή επί των υλικών συσκευασίας (τσάντες, κουτιά, χαρτί περιτυλίγματος κλπ.), μεμονωμένου και ειδικά προσδιορισμένου προϊόντος θα πρέπει να έχει καταβληθεί το τέλος διαφήμισης μέχρι και τη λήξη της προθεσμίας υποβολής της οικείας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.
Τα ανωτέρω ισχύουν και για τη δαπάνη των ένθετων διαφημιστικών φυλλαδίων των επιχειρήσεων που διατίθενται δωρεάν μαζί με τις εφημερίδες ή περιοδικά.
Αντίθετα, η δαπάνη για την αγορά των υλικών συσκευασίας, επί των οποίων αναγράφονται τα στοιχεία της επιχ/σης καθώς και των πωλουμένων από αυτή προϊόντων, θα αναγνωρίζεται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα, χωρίς να ερευνάται αν έχει καταβληθεί το υπόψη τέλος. (1029358/10420/ ΠΟΛ.1125/4.4.2000) (1017621/10262/Β0012/ΠΟΛ.1029/28-2-2006 (ΦΕΚ 252 Β')
- Χρηματικά έπαθλα σε τηλεοπτικά - ραδιοφωνικά παιχνίδια
Τα χρηματικά έπαθλα που καταβάλλουν επιχειρήσεις - δωροθέτες στους συμμετέχοντες σε τηλεοπτικά ή ραδιοφωνικά παιχνίδια, δεν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδά τους, όταν δεν έχει καταβληθεί από το διαφημιστή ή διαφημιζόμενο εγκαίρως και προσηκόντως ο ειδικός φόρος και το αγγελιόσημο επί των διαφημίσεων καθώς και το δημοτικό τέλος διαφήμισης εφόσον οφείλονται. (ΥΠ.ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ 1038282/10221/Β0012/11.4.2001) (1017621/10262/Β0012/ΠΟΛ.1029/28-2-2006 (ΦΕΚ 252 Β')
- Προβολή σε super market
Οι διαφημιστικές δαπάνες που καταβάλλουν οι επιχειρήσεις στα πλαίσια προβολής τους για γευστικές δοκιμές προϊόντων σε κέντρα διασκέδασης, τοποθέτηση ειδικών stands σε σούπερ μάρκετ και happenings υπάγονται σε τέλος διαφήμισης υπέρ δήμων και κοινοτήτων και δεν εκπίπτουν, από τα ακαθάριστα έσοδά τους, όταν δεν έχει καταβληθεί το πιο πάνω τέλος. (1088360/10819/Β0012//12.11.2002) (Α.Π.43509/24-10-2002/ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Ε.Δ.Δ.Α. Διεύθυνση Οικονομικών ΟΤΑ) (1017621/10262/Β0012/ΠΟΛ.1029/28-2-2006 (ΦΕΚ 252 Β')
- Εκτύπωση φυλλαδίου στο εξωτερικό
Η δαπάνη εκτύπωσης φυλλαδίου στο εξωτερικό, το οποίο όμως διανεμήθηκε στην Αθήνα, δεν αναγνωρίζεται εφόσον δεν έχει καταβληθεί το σχετικό τέλος διαφήμισης. (Σ.τ.Ε.2069/1982) (1017621/10262/Β0012/ΠΟΛ.1029/28-2-2006 (ΦΕΚ 252 Β')
- Ταξιδιωτικά προγράμματα - σακίδια
Η δαπάνη παραγωγής εντύπων ταξιδιωτικών προγραμμάτων εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα των ταξιδιωτικών γραφείων, με την προϋπόθεση ότι έχει καταβληθεί το δημοτικό τέλος, εκτός αν προσκομίζεται σχετική βεβαίωση περί μη οφειλής δημοτικού τέλους.
Το κόστος ταξιδιωτικών σακιδίων ή χαρτοφυλάκων που χορηγούν ταξιδιωτικά γραφεία στους πελάτες τους εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα, με την προϋπόθεση ότι έχει καταβληθεί το δημοτικό τέλος, εκτός αν προσκομίζεται σχετική βεβαίωση περί μη οφειλής αυτού. (1017618/10261/Β0012/ΠΟΛ.1028/28-2-2006)
Σχετικό το υπ' αριθμ. 15408/21-4-2003 έγγρ. ΥΠΕΣ∆∆Α, ∆/νση Οικονομικών Ο.Τ.Α σύμφωνα με το οποίο : Τα προγράμματα και οι τιμοκατάλογοι εκδρομών και ταξιδιών που διατίθενται από τα τουριστικά γραφεία σε δυνητικούς πελάτες τους συνιστούν βασικό εργαλείο για την πραγματοποίηση πωλήσεων και δεν υπόκεινται σε τέλος διαφήμισης, παρά μόνο στην περίπτωση που διανέμονται σε ευρύ κύκλο προσώπων (ένθετα στον περιοδικό τύπο ή διανομή σε χώρους καταστημάτων κλπ) (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
- Τιμοκατάλογος απεικόνισης πωλούμενων ειδών επιχείρησης
Ο τιμοκατάλογος που αποστέλλει επιχείρηση σε εμπόρους για την υποβολή των παραγγελιών τους και ο οποίος απεικονίζει τα πωλούμενα είδη της (βιβλία, CD), αναγνωρίζεται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα χωρίς την αναζήτηση αποδεικτικού για την καταβολή δημοτικού τέλους διαφήμισης. (άρθρο 9, παρ.6,Ν. 2880/2001, 3611/8.2.2001 έγγραφο του Υπουργείου ΕΣ.∆.∆.&Α.).(1003821/10037/B0012/ΠΟΛ1005/25-1-2005)
Η δαπάνη με την οποία χρεώνει εμπορική επιχείρηση τους προμηθευτές της για την έκδοση τιμοκαταλόγου ή διαφημιστικού εντύπου που περιλαμβάνει τα προϊόντα τους δεν υπόκειται σε τέλος διαφήμισης, καθόσον με τα πιο πάνω έντυπα διαφημίζεται η εμπορική επιχείρηση που εκδίδει αυτά και όχι οι προμηθεύτριες και κατά συνέπεια εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα των προμηθευτριών επιχειρήσεων χωρίς την αναζήτηση αποδεικτικού για την καταβολή δημοτικού τέλους διαφήμισης. (1076787/10710/Β0012/25.7.1997) (1003821/10037/B0012/ΠΟΛ1005/25-1-2005)
- Ένθετα CD σε περιοδικά
Η διανομή CD, τα οποία είναι ένθετα σε περιοδικά, δεν είναι πράξη που υπόκειται σε τέλος διαφήμισης υπέρ Δήμων και Κοινοτήτων, και κατά συνέπεια η δαπάνη αναγνωρίζεται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα, χωρίς να αναζητείται η καταβολή του διαφημιστικού τέλους υπέρ των ΟΤΑ. (Α.Π. 14567/13.5.2002 Υπουργείο ΕΣ.∆.∆.Α.). (1003821/10037/B0012/ΠΟΛ1005/25-1-2005)
- Διανομή ενημερωτικών εντύπων σε πελάτες επιχείρησης
Οι δαπάνες παραγωγής και διανομής ενημερωτικών εντύπων που αποστέλλουν οι επιχειρήσεις σε συγκεκριμένους πελάτες τους και όχι στο ευρύτερο κοινό, με σκοπό την ενημέρωσήτουςγιαταχαρακτηριστικάτωνπροϊόντωναυτών,εκπίπτουναπότα ακαθάριστα έσοδα χωρίς να υφίσταται η υποχρέωση της καταβολής τέλους διαφήμισης. (ΠΟΛ.1056/23-03-07)
- Μίσθωση χώρου για ανάρτηση stands φαρμακευτικών προϊόντων- μίσθωση οπτικοακουστικών μέσων στο πλαίσιο ιατρικού συνεδρίου
Η δαπάνη ενοικίου για τη μίσθωση συγκεκριμένου χώρου εντός ευρύτερου χώρου (π.χ αίθουσα ξενοδοχείου), που καταβάλλεται από φαρμακευτική επιχείρηση προκειμένου να αναρτηθούν στο χώρο αυτό stands με την επωνυμία της, με σκοπό τη διάθεση στους συνέδρους ιατρούς ενημερωτικών φυλλαδίων για τα εν κυκλοφορία φάρμακά της στο πλαίσιο διοργάνωσης ιατρικού συνεδρίου, υπόκειται σε τέλος διαφήμισης. Η δαπάνη μίσθωσης οπτικοακουστικών μέσων για την προβολή, στο πλαίσιο του ιατρικού συνεδρίου, ενημερωτικών διαφανειών για επιστημονική ενημέρωση καθώς και κάθε διαφημιστική πράξη που γίνεται με δώρα, έντυπα, κάθε είδους παραστάσεις ή λέξεις σε αυτοκόλλητα ή είδη με διαφημιστικές παραστάσεις ή λέξεις ή με άλλο παρόμοιο τρόπο στο πλαίσιο συμμετοχής σε ιατρικά συνέδρια / εκδηλώσεις υπόκεινται σε τέλος διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α (1062232/10764/Β0012/ΠΟΛ.1120/18-10-2007)
- Δωρεάν διάθεση προϊόντων τρίτων από επιχείρηση
Προϊόντα τρίτων που διαθέτει μία επιχείρηση δωρεάν σε άλλες επιχειρήσεις ή σε φυσικά πρόσωπα (π.χ καλάθια με ποτά), στα οποία δεν αναγράφεται η επωνυμία της επιχείρησης που τα διαθέτει, δεν υπόκεινται σε τέλος διαφήμισης (Α.Π 40913/15-10-2002 έγγρ. ΥΠΕΣ∆∆Α, ∆/νση Οικονομικών Ο.Τ.Α & Σ.τ.Ε 887/1991) (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
- Αμοιβή ατόμων που πραγματοποιούν προώθηση προϊόντων
Δαπάνη που καταβάλλεται για την αμοιβή ατόμων που πραγματοποιούν προώθηση πωλήσεων προϊόντων (προβολή τους) στα σημεία πώλησης τους υπόκειται σε τέλος διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α. (Α.Π 64774/17-2-2006 Έγγρ. ΥΠΕΣ∆∆Α / ∆/νση Οικονομικών Ο.Τ.Α) (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
- Διαφημίσεις σε προβολές κινηματογράφων
Διαφημίσεις που διενεργούνται δια προβολών στους κινηματογράφους δεν υπόκεινται στο τέλος διαφήμισης, καθώς δεν μπορούν να ενταχθούν σε μία από τις τέσσερις κατηγορίες που υπόκεινται στο τέλος (Α.Π 40913/15-10-2002 έγγρ. ΥΠΕΣ∆∆Α, ∆/νση Οικονομικών Ο.Τ.Α) (ΥΠ.ΕΣ. εγκ.76/70330/13.12.2007)
Νομολογία
Το άρθρο 15 του β.δ/τος της 24.9.1958, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του ν. 1900/1990, και με το οποίο επετράπη στους ΟΤΑ να επιβάλλουν, με κανονιστική απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, ανταποδοτικούς φόρους, δεν αντίκειται στο άρθρο 78 παρ. 4 του Συντάγματος. (ΣτΕ 3300/2014,3301/2014,3302/2014)
Περιοριστική η απαρίθμηση των τρόπων διαφήμισης που υπόκεινται στο εν λόγω τέλος. Δαπάνες εταιρίας για προώθηση προϊόντων της με γευστικές δοκιμές, με διανομή εντύπων προσφορών, με προσφορά διαφημιστικών προϊόντων σε πελάτες. Κρίση για το αν υπόκεινται σε τέλος διαφήμισης και για το αν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησης. Αναιρεί εν μέρει την 1203/96 ΔΕφΑθ. Ομοια και η 4222/99 ΣτΕ. (ΣτΕ 4221/1999 Τμ. Β')
Εξαιρέσεις - απαλλαγές επί διαφημίσεων σε εφημερίδες και περιοδικά. Προϋποθέσεις. Φορολογία εισοδήματος. Προσδιορισμός κερδών από πώληση ανεγειρομένων οικοδομών. Φορολογικά κίνητρα επενδύσεων. Αφορολόγητες κρατήσεις. Κυρώσεις επί ανακριβούς δηλώσεως. (ΣτΕ 2439/1996 Τμ. Β')
Φορολογία εισοδήματος. Εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις. Εκπτώσεις άρθρου35 παρ. 1 περ. α του ΝΔ 3323/55. Γενικά έξοδα διαχειρίσεως. Παραγωγικές δαπάνες. Έκπτωση δαπανών για μετάβαση στην αλλοδαπή για εκπαίδευση μισθωτών όχι όμως και των σχετικών δαπανών των συζύγων αυτών. Δαπάνες διαφημίσεως με επώνυμα διαφημιστικά δώρα. Επώνυμα διαφημιστικά δώρα είναι αυτά στα οποία τίθεται οποιαδήποτε ένδειξη υποδηλούσα την ταυτότητα της επιχειρήσεως, ανεξάρτητα από το εάν επιτυγχάνεται ο σκοπός της διαφημίσεως. "Ελλείμματα εμπορευμάτων" δεν εκπίπτουν αν δεν έχει εκδοθεί το σχετικό αποδεικτικό στοιχείο. (ΣτΕ 887/1991 Τμ. Β')
|