[post_tabs][post_tab title="Ισχύον καθεστώς"]
Εφαρμογή διασφαλιστικών μέτρων κατά της φοροδιαφυγής σε Ο.Τ.Α. και Παιδικούς Σταθμούς
Εφόσον η Φορολογική Διοίκηση διαπιστώνει μη απόδοση, ανακριβή απόδοση, συμψηφισμό, έκπτωση ή διακράτηση Φ.Π.Α., Φόρου Κύκλου Εργασιών (Φ.Κ.Ε.), φόρου ασφαλίστρων, παρακρατούμενων, επιρριπτόμενων φόρων, τελών και εισφορών με σκοπό τη μη πληρωμή συνολικά στο Δημόσιο ποσού πάνω από εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, καθώς και είσπραξη επιστροφής των παραπάνω φόρων κατόπιν παραπλάνησης της Φορολογικής Διοίκησης με την παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών ή με την αθέμιτη παρασιώπηση ή απόκρυψη αληθινών γεγονότων, μπορεί, βάσει ειδικής έκθεσης ελέγχου, να επιβάλλει σε βάρος του υπόχρεου παραβάτη προληπτικά ή διασφαλιστικά του δημοσίου συμφέροντος μέτρα άμεσου και επείγοντος χαρακτήρα. Ειδικότερα η Φορολογική Διοίκηση μπορεί να μην παραλαμβάνει και να μη χορηγεί έγγραφα που απαιτούνται για τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων. Στην περίπτωση αυτή δεσμεύεται το πενήντα τοις εκατό (50%) των καταθέσεων των πάσης φύσεως λογαριασμών και παρακαταθηκών και του περιεχομένου των θυρίδων του υπόχρεου παραβάτη και κατ’ ανώτατο μέχρι του διπλάσιου του ποσού για το οποίο διαπιστώνεται ο σκοπός μη πληρωμής ή η είσπραξη επιστροφής, κατά τα ανωτέρω. Το μη χρηματικό περιεχόμενο θυρίδων και οι μη χρηματικές παρακαταθήκες δεσμεύονται στο σύνολό τους. (άρθρο 46 παρ.5 ν.4987/22)
Τα μέτρα της παρ. 5 επιβάλλονται σωρευτικά σε βάρος των ομόρρυθμων εταίρων προσωπικών εταιρειών, καθώς και σε βάρος των προσώπων των παρ. 1 και 2 του άρθρου 50. Με απόφαση του Διοικητή εξειδικεύονται τα πρόσωπα της παρ. 5, καθορίζονται οι περιπτώσεις κατά τις οποίες τα μέτρα αίρονται εν όλω ή εν μέρει και οι περιπτώσεις μη εφαρμογής τους και προσδιορίζονται ο χρόνος διατήρησης αυτών, καθώς και κάθε άλλο ειδικότερο θέμα. Η προθεσμία και η άσκηση προσφυγής δεν αναστέλλουν την εφαρμογή των μέτρων. (άρθρο 46 παρ.6 ν.4987/22)
Οι παρ. 5 και 6 του άρθρου 46 του Κώδικα καταλαμβάνουν και τις υποθέσεις για τις οποίες έχουν συνταχθεί ειδικές εκθέσεις ελέγχου της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 2523/1997 μέχρι τις 31.12.2013, αλλά δεν έχουν ληφθεί τα προβλεπόμενα μέτρα μέχρι την ημερομηνία αυτή. (άρθρο 70 παρ.20 ν.4987/22)
Το Β' Τμήμα του Ν.Σ.Κ. με την Γνωμοδότηση 277/2012, η οποία έγινε αποδεκτή από τον Υφυπουργό Οικονομικών, έκανε ομόφωνα δεκτό, ότι η Διοίκηση νομίμως λαμβάνει τα διασφαλιστικά μέτρα του άρθρου 14 του ν. 2523/1997 (δηλ. των προϊσχυουσών διατάξεων για το ίδιο θέμα) σε βάρος Ο.Τ.Α. ή Δημοτικών Παιδικών Σταθμών (ν.π.δ.δ.) σε περίπτωση μη απόδοσης εκ μέρους τους, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 59 του Κ.Φ.Ε. των προβλεπόμενων από τα άρθρα 57 και 58 του ιδίου Κώδικα, παρακρατούμενων φόρων ή σε περίπτωση λήψης και χρήσης εκ μέρους τους εικονικών φορολογικών στοιχείων, πάνω από τα όρια που τίθενται από τις διατάξεις του άρθρου 14 του ν.2523/1997, δεν επιτρέπεται, όμως, τα μέτρα αυτά να λαμβάνονται και σε βάρος φυσικών προσώπων που σχετίζονται με τη διοίκηση των ως άνω νομικών προσώπων.
Ελλείψει ρητής διάταξης που να εξαιρεί τους Ο.Τ.Α. και τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς από την εις βάρος τους λήψη των μέτρων του άρθρου 14 του ν. 2523/1997, συνάγεται ότι, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις για τη λήψη των διασφαλιστικών μέτρων του ως άνω άρθρου 14 εις βάρος των προσώπων αυτών, η φορολογική αρχή δύναται να προβεί στη λήψη των εν λόγω μέτρων σε Ο. Τ. Α. και δημοτικούς παιδικούς σταθμούς.
Παρά το γεγονός ότι έχει κριθεί παγίως ότι τα μέτρα του άρθρου 14 του ν. 2523/1997 δεν συνιστούν διοικητικές κυρώσεις, αλλά μέτρα προς διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου είναι αναμφίβολο ότι τα μέτρα αυτά περιορίζουν την οικονομική ελευθερία των υποκειμένων σ' αυτά, γεγονός που δεν δικαιολογεί διασταλτική ερμηνεία (Ν.Σ.Κ. 293/2007), ούτε αναλογική εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 20 παρ. 1-4 του ν. 2523/1997, στις οποίες παραπέμπει το άρθρο 14 του ιδίου νόμου ως προς τα πρόσωπα που θεωρούνται ως αυτουργοί του αδικήματος της φοροδιαφυγής, που διαπράττεται για λογαριασμό των νομικών προσώπων που μνημονεύονται στις διατάξεις αυτές, στις οποίες, όμως, δεν περιλαμβάνονται οι Ο.Τ.Α. και τα ν.π.δ.δ. Επομένως, τα ίδια ως άνω διασφαλιστικά μέτρα δεν δύναται να ληφθούν νόμιμα και κατά των εκπροσώπων και των διοικήσεων των Ο.Τ.Α. και των δημοτικών παιδικών σταθμών ως ν.π.δ.δ.,ή κατά των σχετιζομένων εν γένει με τη διοίκησή τους, διότι ελλείπει σχετική νομοθετική πρόβλεψη, ενώ η επιβαλλόμενη στενή ερμηνεία των προεκτιθέμενων σχετικών διατάξεων δεν επιτρέπει τη συναγωγή συμπερασμάτων με a contrario επιχειρήματα (Ν.Σ.Κ. 214/2007, 601/2002). (ΠΟΛ 1018/14.01.2014)
Τα μέτρα της παρ. 5 δεν εμποδίζουν τη δυνατότητα της Φορολογικής Διοίκησης να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της, από τα δεσμευθέντα περιουσιακά στοιχεία, με αναγκαστική εκτέλεση σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. (άρθρο 46 παρ.7 ν.4987/22)
Η παρ. 7 του άρθρου 46 του Κώδικα εφαρμόζεται και για μέτρα που το Δημόσιο λαμβάνει ή έχει λάβει πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 4223/2013 (Α’ 287) επί περιουσιακών στοιχείων που έχουν δεσμευτεί κατ’ εφαρμογή του άρθρου 14 του ν. 2523/1997. (άρθρο 70 παρ.18 ν.4987/22)
Κατ' εξουσιοδότηση της προϊσχύουσας παρ.6 του άρθρου 46 του Ν.4174/13 είχε δημοσιευθεί η ΠΟΛ 1282/31.12.2013 (ΦΕΚ 54/16.01.2014 τεύχος Β'), όπως τροποποιήθηκε από την ΠΟΛ 1038/30.01.2015 (ΦΕΚ 239/17.01.2015 τεύχος Β') και την Α.Α.Δ.Ε. Α.1103/06.05.2020 (ΦΕΚ 1919/19.05.2020 τεύχος Β'), στην οποία καθορίζονται οι προϋποθέσεις επιβολής των προληπτικών ή διασφαλιστικών του δημοσίου συμφέροντος μέτρων, εξειδικεύονται τα πρόσωπα σε βάρος των οποίων αυτά επιβάλλονται, καθορίζονται οι περιπτώσεις ολικής ή μερικής άρσης των μέτρων και μη εφαρμογής αυτών, προσδιορίζεται ο χρόνος διατήρησής τους και άλλα ειδικότερα θέματα.
Στο άρθρο 2 της ΠΟΛ επισημαίνεται ότι εφόσον οι διαπιστώσεις για το νομικό πρόσωπο ή τη νομική οντότητα υπερβαίνουν το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 5 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013, τα μέτρα επιβάλλονται σωρευτικά σε βάρος των παραβατών νομικών προσώπων ή νομικών οντοτήτων καθώς και σε βάρος των ομόρρυθμων εταίρων προσωπικών εταιρειών και σε βάρος φυσικών ή νομικών προσώπων ή οντοτήτων που ευθύνονται προσωπικά και αλληλέγγυα, αντίστοιχα, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 50 του ν. 4174/2013 για την πληρωμή των οικείων των μέτρων οφειλών.
Στα φυσικά πρόσωπα της προηγούμενης παραγράφου, η δέσμευση του τρίτου εδαφίου της παραγράφου 5 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013 εφαρμόζεται μόνο ως προς το ποσό της οικείας των μέτρων οφειλής για το οποίο τα πρόσωπα ευθύνονται ή υπέχουν προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για την πληρωμή του και εκτείνεται μέχρι του διπλασίου του ποσού αυτού, σύμφωνα και με τα οριζόμενα στην παρούσα, ανεξάρτητα από το συνολικό ποσό της οικείας των μέτρων οφειλής του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας. 3. Τα μέτρα της παραγράφου 5 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013, δεν επιβάλλονται σε πρόσωπα που κατά το χρόνο ενεργοποίησης των μέτρων έχουν αποβιώσει, καθώς και στους κληρονόμους τους.
Κανονιστικές αποφάσεις ή άλλες διοικητικές πράξεις που έχουν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση διατάξεων του ν. 4174/2013 ή του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Κ.Φ.Δ.), όπως ισχύει μέχρι τη δημοσίευση του ν4987/22 (ημερ. δημοσ. 04.11.2022), εξακολουθούν να ισχύουν. (άρθρο 71 παρ.2 ν.4987/22)
Άρση μέτρων διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου σε βάρος επιχειρήσεων Ο.Τ.Α. που υπάγονται στο άρθρο 10 του ν.4071/2012
Σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην Γνωμοδότηση 7/2016 του Β' Τμήματος του Ν.Σ.Κ., η οποία έγινε αποδεκτή από το Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων, συνεπεία των ρυθμίσεων του άρθρου 10 του ν.4071/2012, με τις οποίες οι λυθείσες και υπό εκκαθάριση τελούσες δημοτικές επιχειρήσεις απαλλάσσονται από κάθε μορφής φορολογικές επιβαρύνσεις, οι οποίες διαγράφηκαν στο σύνολό τους και βαρύνουν εφεξής, ως προς την κύρια οφειλή, μόνο τους οικείους Ο.Τ.Α., είναι ότι και τα διασφαλιστικά μέτρα σε βάρος των επιχειρήσεων αυτών ή και των συνυπόχρεων προσώπων, ενόψει του αναφερθέντος λειτουργικού τους χαρακτήρα, στερούνται, του απαιτούμενου ερείσματος (Ν.Σ.Κ. 253/2012).
Ενόψει των ανωτέρω, με τη γνωμοδότηση γίνεται ομοφώνως δεκτό ότι συντρέχει περίπτωση άρσης των μέτρων διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου που εφαρμόσθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 14 και 20 του ν.2523/97 και των παραγράφων 5 και 6 του άρθρου 46 του ν.4174/2013 και της ΠΟΛ. 1282/2013, στις επιχειρήσεις των Ο.Τ.Α., που υπάγονται στο άρθρο 10 του ν.4071/2012, όπως αυτό ισχύει, καθώς και στα πρόσωπα που είχαν στις ως άνω επιχειρήσεις μία από τις ιδιότητες του άρθρου 20 του ν.2523/1997 και του άρθρου 46 παρ.6 του ν.4174/2013 και της ΠΟΛ.1282/2013.
Η άρση των μέτρων θα χωρήσει είτε αυτεπαγγέλτως είτε κατόπιν αίτησης του ενδιαφερόμενου και όχι κατά τη διαδικασία και για κάποιον από τους προβλεπόμενους στις διατάξεις των προαναφερθέντων νομοθετημάτων και της ΠΟΛ.1282/2013 λόγους, στους οποίους ευλόγως, δεν περιελήφθησαν και οι επιβαλλόμενοι λόγοι άρσεως των μέτρων συνεπεία εξαιρετικών και ειδικών νομοθετημάτων. (ΠΟΛ 1071/03.06.2016)
Επίσης, με τη γνωμοδότηση γίνεται κατά πλειοψηφία δεκτό ότι δεν μπορούν να ληφθούν διασφαλιστικά μέτρα σε βάρος των οικείων Ο.Τ.Α. τόσο για τα χρέη της περίπτωσης α' της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του ν.4071/2012 (ταμειακά βεβαιωμένα), όσο και για τα χρέη των περιπτώσεων β' έως και δ' (ήτοι, χρέη για τα οποία κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού είχαν εκδοθεί καταλογιστικές πράξεις και δεν είχαν βεβαιωθεί ταμειακά, είχε διαταχθεί έλεγχος και δεν είχαν βεβαιωθεί υπό την ευρεία έννοια, κ.λ.π.).
Ενόψει της ως άνω επικρατήσασας γνώμης περί της αδυναμίας λήψης των διασφαλιστικών μέτρων εις βάρος των Ο.Τ.Α., εξυπακούεται ότι, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, δεν νοείται η λήψη των μέτρων αυτών ούτε κατά των νομίμων εκπροσώπων των Ο.Τ.Α.
Ομοφώνως λοιπόν με τη γνωμοδότηση γίνεται δεκτό ότι τα ως άνω μέτρα δεν επιτρέπεται να ληφθούν ούτε κατά των Δημάρχων, ως εκπροσωπούντων τους, νυν υπόχρεους προς καταβολή Δήμους. (ΠΟΛ 1071/03.06.2016)
Τέλη χαρτοσήμου
Πάγια θέση της Διοίκησης, όπως έχει διατυπωθεί με την ΠΟΛ. 1317/2.12.1997, είναι ότι σε καμία περίπτωση τα τέλη χαρτοσήμου δεν θεωρούνται φόροι παρακρατούμενοι ή επιρριπτόμενοι, ανεξάρτητα από τον τρόπο βεβαίωσης και καταβολής αυτών.
Περαιτέρω, με την αριθ. 147/2016 Γνωμοδότηση του Β' Τμήματος του Νομικού Συμβούλιου του Κράτους η οποία έχει γίνει αποδεκτή από τον Γενικό Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, κρίθηκε (σκέψη 14), ότι «Υπό τα δεδομένα αυτά, το τέλος χαρτοσήμου επί των μισθωμάτων, είτε ήθελε θεωρηθεί ότι έχει κατ’ ουσίαν τον χαρακτήρα φόρου, δεδομένου ότι στο άρθρο 1 του Κώδικα Τελών Χαρτοσήμου γίνεται λόγος για επιβολή φόρου υπό το όνομα τέλος χαρτοσήμου, είτε τέλος κατά τον διδόμενο στο νόμο χαρακτηρισμό του, δεν αποτελεί παρακρατούμενο ή επιρριπτόμενο φόρο ή τέλος και, ως εκ τούτου, δεν εμπίπτει στη διάταξη του άρθρου 46§5 του ν. 4174/2013.».
Κατόπιν των προεκτεθέντων, στην έννοια της διαπίστωσης της μη απόδοσης, ή ανακριβούς απόδοσης, κ.λ.π., για την επιβολή των προληπτικών ή διασφαλιστικών του δημοσίου συμφέροντος μέτρων σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 5 του άρθρου 46 του Κ.Φ.Δ., δεν περιλαμβάνονται τα τέλη χαρτοσήμου. (Α.Α.Δ.Ε. ΔΕΛ Γ 1189816 ΕΞ 2017/20.12.2017)
[/post_tab][post_tab title="Προϊσχύον καθεστώς"]
[post_tabs]
Εφαρμογή διασφαλιστικών μέτρων κατά της φοροδιαφυγής σε Ο.Τ.Α. και Παιδικούς Σταθμούς
Κάθε φορά που η φορολογική αρχή διαπιστώνει φορολογικές παραβάσεις, από τις οποίες βάσει ειδικής έκθεσης ελέγχου, προκύπτει ότι δεν έχει αποδοθεί συνολικά στο Δημόσιο ποσό πάνω από εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ από Φ.Π.Α., Φ.Κ.Ε., παρακρατούμενους και επιρριπτόμενους φόρους, τέλη και εισφορές, απαγορεύεται στις αρμόδιες δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες να παραλαμβάνουν δηλώσεις ή να χορηγούν βεβαιώσεις ή πιστοποιητικά που απαιτούνται κατά τις κείμενες διατάξεις και ζητούνται από τον παραβάτη, για την κατάρτιση συμβολαιογραφικών πράξεων μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων. Στην περίπτωση αυτή αναστέλλεται έναντι του Δημοσίου και το απόρρητο των καταθέσεων, των λογαριασμών, των κοινών λογαριασμών, των πάσης φύσεως επενδυτικών λογαριασμών, των συμβάσεων και πράξεων επί παραγώγων χρηματοοικονομικών προϊόντων και του περιεχομένου των θυρίδων του φορολογούμενου σε τράπεζες ή άλλα πιστωτικά ιδρύματα και δεσμεύεται το πενήντα τοις εκατό (50%) αυτών. Οι δεσμεύσεις του προηγούμενου εδαφίου δεν εφαρμόζονται για ποσά μισθών και συντάξεων που κατατίθενται στους οικείους λογαριασμούς φυσικών προσώπων. Επίσης δεν εφαρμόζονται στις περιπτώσεις που αποδεικνύεται από δημόσια έγγραφα ότι ο φορολογούμενος έχει κατά του Δημοσίου βέβαιη και εκκαθαρισμένη απαίτηση ποσού ίσου ή μεγαλύτερου του ποσού των φόρων, τελών και εισφορών που δεν έχει αποδοθεί στο Δημόσιο, εφόσον η απαίτηση αυτή δεν έχει εκχωρηθεί. Για την απόδειξη της μη εκχώρησης της απαίτησης υποβάλλεται από τον φορολογούμενο και σχετική υπεύθυνη δήλωση. Αν ο φορολογούμενος έχει απαίτηση μικρότερη από το ποσό αυτό, το ποσό της δέσμευσης των καταθέσεων περιορίζεται κατά το ποσό της οφειλής του Δημοσίου προς τον φορολογούμενο. Στις περιπτώσεις των δύο προηγούμενων εδαφίων ενημερώνονται άμεσα οι υπηρεσίες που αναφέρονται στις περιπτώσεις α' έως δ' της παραγράφου 1 του άρθρου 95 του ν. 2362/1995, ώστε να μην καταβληθεί το οφειλόμενο ποσό σε αυτόν ή να μην γίνει δεκτή τυχόν εκχώρηση της απαίτησης από αυτόν σε τρίτο πρόσωπο. Οι κυρώσεις της παραγράφου αυτής επιβάλλονται και στους παραβάτες λήψης και χρήσης εικονικών φορολογικών στοιχείων, έκδοσης εικονικών, πλαστών φορολογικών στοιχείων και νόθευσης τέτοιων στοιχείων, εφόσον η αξία των συναλλαγών που αναγράφονται σε αυτά, αθροιστικά λαμβανομένη κατά το χρόνο διαπίστωσης των παραβάσεων, υπερβαίνει το ποσό των τριακοσίων χιλιάδων (300.000) ευρώ. Κατ' εξαίρεση οι ανωτέρω κυρώσεις δεν επιβάλλονται στους παραβάτες λήψης και χρήσης εικονικών φορολογικών στοιχείων στην περίπτωση που η εικονικότητα ανάγεται αποκλειστικά στο πρόσωπο του εκδότη. Επίσης οι ίδιες κυρώσεις επιβάλλονται και στους φορολογούμενους στους οποίους έχουν επιβληθεί τα πρόστιμα των τρίτου και τέταρτου εδαφίων της παραγράφου 1 του άρθρου 4. (παρ.1 άρθρο 14 Ν.2523/97, όπως τροποποιήθηκε με την παρ. 7α του άρθρου 26 του ν. 3943/2011)
Το Β' Τμήμα του Ν.Σ.Κ. με την Γνωμοδότηση 277/2012, η οποία έγινε αποδεκτή από τον Υφυπουργό Οικονομικών, έκανε ομόφωνα δεκτό, ότι η Διοίκηση νομίμως λαμβάνει τα διασφαλιστικά μέτρα του άρθρου 14 του ν. 2523/1997 σε βάρος Ο.Τ.Α. ή Δημοτικών Παιδικών Σταθμών (ν.π.δ.δ.) σε περίπτωση μη απόδοσης εκ μέρους τους, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 59 του Κ.Φ.Ε. των προβλεπόμενων από τα άρθρα 57 και 58 του ιδίου Κώδικα, παρακρατούμενων φόρων ή σε περίπτωση λήψης και χρήσης εκ μέρους τους εικονικών φορολογικών στοιχείων, πάνω από τα όρια που τίθενται από τις διατάξεις του άρθρου 14 του ν.2523/1997, δεν επιτρέπεται, όμως, τα μέτρα αυτά να λαμβάνονται και σε βάρος φυσικών προσώπων που σχετίζονται με τη διοίκηση των ως άνω νομικών προσώπων.
Ελλείψει ρητής διάταξης που να εξαιρεί τους Ο.Τ.Α. και τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς από την εις βάρος τους λήψη των μέτρων του άρθρου 14 του ν. 2523/1997, συνάγεται ότι, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις για τη λήψη των διασφαλιστικών μέτρων του ως άνω άρθρου 14 εις βάρος των προσώπων αυτών, η φορολογική αρχή δύναται να προβεί στη λήψη των εν λόγω μέτρων σε Ο. Τ. Α. και δημοτικούς παιδικούς σταθμούς.
Παρά το γεγονός ότι έχει κριθεί παγίως ότι τα μέτρα του άρθρου 14 του ν. 2523/1997 δεν συνιστούν διοικητικές κυρώσεις, αλλά μέτρα προς διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου είναι αναμφίβολο ότι τα μέτρα αυτά περιορίζουν την οικονομική ελευθερία των υποκειμένων σ' αυτά, γεγονός που δεν δικαιολογεί διασταλτική ερμηνεία (Ν.Σ.Κ. 293/2007), ούτε αναλογική εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 20 παρ. 1-4 του ν. 2523/1997, στις οποίες παραπέμπει το άρθρο 14 του ιδίου νόμου ως προς τα πρόσωπα που θεωρούνται ως αυτουργοί του αδικήματος της φοροδιαφυγής, που διαπράττεται για λογαριασμό των νομικών προσώπων που μνημονεύονται στις διατάξεις αυτές, στις οποίες, όμως, δεν περιλαμβάνονται οι Ο.Τ.Α. και τα ν.π.δ.δ. Επομένως, τα ίδια ως άνω διασφαλιστικά μέτρα δεν δύναται να ληφθούν νόμιμα και κατά των εκπροσώπων και των διοικήσεων των Ο.Τ.Α. και των δημοτικών παιδικών σταθμών ως ν.π.δ.δ.,ή κατά των σχετιζομένων εν γένει με τη διοίκησή τους, διότι ελλείπει σχετική νομοθετική πρόβλεψη, ενώ η επιβαλλόμενη στενή ερμηνεία των προεκτιθέμενων σχετικών διατάξεων δεν επιτρέπει τη συναγωγή συμπερασμάτων με a contrario επιχειρήματα (Ν.Σ.Κ. 214/2007, 601/2002). (ΠΟΛ 1018/14.01.2014)
Τα θέματα που ρυθμίζονται με τις διατάξεις του άρθρου 14 του Ν.2523/97, ρυθμίζονται εκ νέου και με το άρθρο 46 του Ν.4174/13, όπως αντικαταστάθηκε από την παρ. 9 του άρθρου 47 του Ν. 4223/13 και τροποποιήθηκε από την περίπτ. 8 της υποπαρ. Δ.2 του άρθρου πρώτου του Ν. 4254/14.
Ειδικότερα με τις παρ.5 και 6 του άρθρου 46 του Ν.4174/13, ορίζονται τα εξής:
"5. Εφόσον η Φορολογική Διοίκηση διαπιστώνει παραβάσεις φοροδιαφυγής κατά την έννοια των περιπτώσεων β' και γ' της παρ. 1 του άρθρου 55, και ανεξαρτήτως των χρηματικών ορίων που τίθενται στο δεύτερο εδάφιο της περίπτωσης β', αθροιστικά άνω του ποσού των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ ή κατά την έννοια των περιπτώσεων δ' και ε' της παρ.1 του άρθρου 55 του Κώδικα εφόσον η αξία των συναλλαγών των φορολογικών στοιχείων υπερβαίνει αθροιστικά το ποσό των τριακοσίων χιλιάδων (300.000) ευρώ, μπορεί, βάσει ειδικής έκθεσης ελέγχου, να επιβάλλει σε βάρος του παραβάτη προληπτικά ή διασφαλιστικά του δημοσίου συμφέροντος μέτρα άμεσου και επείγοντος χαρακτήρα. Ειδικότερα η Φορολογική Διοίκηση μπορεί να μην παραλαμβάνει και να μην χορηγεί έγγραφα που απαιτούνται για τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων. Στην περίπτωση αυτή δεσμεύεται το πενήντα τοις εκατό (50%) των καταθέσεων, των πάσης φύσεως λογαριασμών και παρακαταθηκών και του περιεχομένου των θυρίδων του παραβάτη. Το μη χρηματικό περιεχόμενο θυρίδων και οι μη χρηματικές παρακαταθήκες, δεσμεύονται στο σύνολό τους.
6. Τα μέτρα της παραγράφου 5 επιβάλλονται σωρευτικά σε βάρος των ομορρύθμων εταίρων προσωπικών εταιριών, καθώς και σε βάρος κάθε προσώπου εντεταλμένου από οποιαδήποτε αιτία στη διοίκηση ή διαχείριση ή εκπροσώπηση οποιουδήποτε νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας από την τέλεση της παράβασης και εφεξής, ανεξάρτητα αν έχουν αποβάλει την ιδιότητα αυτή στην περίπτωση οποιασδήποτε παράβασης φοροδιαφυγής των περιπτώσεων β' και γ' της παρ. 1 του άρθρου 55 , και ανεξαρτήτως των χρηματικών ορίων που τίθενται στο δεύτερο εδάφιο της περίπτωσης β', και κατά την τέλεση αυτής στην περίπτωση οποιασδήποτε παράβασης φοροδιαφυγής των περιπτώσεων δ' και ε' της παρ. 1 του άρθρου 55 του Κώδικα.
Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα εξειδικεύονται τα πρόσωπα της προηγούμενης παραγράφου, καθορίζονται οι περιπτώσεις κατά τις οποίες τα μέτρα αίρονται εν όλω ή εν μέρει και οι περιπτώσεις μη εφαρμογής τους, προσδιορίζεται ο χρόνος διατήρησης αυτών και κάθε άλλο ειδικότερο θέμα. Η προθεσμία και η άσκηση της ενδικοφανούς προσφυγής του άρθρου 63 του Κώδικα, δεν αναστέλλουν την εφαρμογή των μέτρων, εφαρμοζομένων αναλογικά των οριζομένων στην παρ. 4 του ιδίου άρθρου."
Οι ανωτέρω παρ.5 και 6 του άρθρου 46 του Ν.4174/13, αντικαθίστανται από 1.2.2016 κατά την παρ. 9 του άρθρου 7 του Ν. 4337/15, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 51 του Ν. 4342/15 και την παρ.1 του άρθρου 22 της ΠΝΠ (ΦΕΚ 182/24.12.2015 τεύχος Α', η οποία κυρώθηκε με το N. 4366/16 (ΦΕΚ 18/15.02.2016 τεύχος Α')), με την παρ. 2 του άρθρου 3 του Ν. 4337/15 και έχουν ως εξής:
"5. Εφόσον η Φορολογική Διοίκηση διαπιστώνει μη απόδοση, ανακριβή απόδοση, συμψηφισμό, έκπτωση ή διακράτηση Φ.Π.Α., Φ.Κ.Ε., φόρου ασφαλίστρων, παρακρατούμενων, επιρριπτόμενων φόρων, τελών και εισφορών με σκοπό τη μη πληρωμή συνολικά στο Δημόσιο ποσού πάνω από εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, καθώς και είσπραξη επιστροφής των παραπάνω φόρων κατόπιν παραπλάνησης της Φορολογικής Διοίκησης με την παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών ή με την αθέμιτη παρασιώπηση ή απόκρυψη αληθινών γεγονότων, μπορεί, βάσει ειδικής έκθεσης ελέγχου, να επιβάλλει σε βάρος του υπόχρεου παραβάτη προληπτικά ή διασφαλιστικά του δημοσίου συμφέροντος μέτρα άμεσου και επείγοντος χαρακτήρα. Ειδικότερα η Φορολογική Διοίκηση μπορεί να μην παραλαμβάνει και να μην χορηγεί έγγραφα που απαιτούνται για τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων. Στην περίπτωση αυτή δεσμεύεται το πενήντα τοις εκατό (50%) των καταθέσεων, των πάσης φύσεως λογαριασμών και παρακαταθηκών και του περιεχομένου των θυρίδων του υπόχρεου παραβάτη. Το μη χρηματικό περιεχόμενο θυρίδων και οι μη χρηματικές παρακαταθήκες, δεσμεύονται στο σύνολό τους.
6. Τα μέτρα της παραγράφου 5 επιβάλλονται σωρευτικά σε βάρος των ομορρύθμων εταίρων προσωπικών εταιριών, καθώς και σε βάρος κάθε προσώπου εντεταλμένου από οποιαδήποτε αιτία στη διοίκηση ή διαχείριση ή εκπροσώπηση οποιουδήποτε νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας από τη γένεση της υποχρέωσης απόδοσης ή από το χρόνο της διάπραξης, κατά περίπτωση, και μέχρι την ενεργοποίηση των μέτρων, ανεξάρτητα αν έχουν αποβάλει την ιδιότητα αυτή με οποιονδήποτε τρόπο ή για οποιαδήποτε αιτία."
Σημειώνεται ότι, η μεταβολή που επέρχεται στην παρ.5 του άρθρου 46 του Ν.4174/13 με την παρ.2 του άρθρου 3 του Ν.4337/15 είναι ότι δεν επιβάλλονται μέτρα διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου για παραβάσεις των περιπτώσεων δ' και ε' της παραγράφου 1 άρθρου 55 του ν.4174/2013, δηλαδή για παραβάσεις έκδοσης πλαστών φορολογικών στοιχείων, νόθευσης φορολογικών στοιχείων, έκδοσης εικονικών φορολογικών στοιχείων και αποδοχής αυτών, ενώ δεν επέρχεται ουσιαστικά μεταβολή σε ότι αφορά τα μέτρα διασφάλισης που επιβάλλονται. (ΠΟΛ 1255/27.11.2015)
Η αντικατάσταση του πρώτου εδαφίου της παρ. 6 του άρθρου 46 του ν.4174/2013, με την περίπτ. β' της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν.4337/2015 είναι ουσιαστικά νομοτεχνικού χαρακτήρα. (ΠΟΛ 1255/27.11.2015)
Οι διατάξεις των παραγράφων 5 και 6 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013, όπως ίσχυαν πριν τη δημοσίευση του Ν.4337/15, εφαρμόζονται για τις υποθέσεις για τις οποίες έχουν διαπιστωθεί παραβάσεις των περιπτώσεων β', γ', δ'και ε' της παρ. 1 του άρθρου 55 του ν. 4174/2013 και έχουν συνταχθεί ειδικές εκθέσεις ελέγχου μέχρι την 1.2.2016. (παρ.7 άρθρο 7 Ν.4337/15, όπως τροποποιήθηκε με την παρ.2 του άρθρου 22 της ΠΝΠ (ΦΕΚ 182/24.12.2015 τεύχος Α'), η οποία κυρώθηκε με το N. 4366/16 (ΦΕΚ 18/15.02.2016 τεύχος Α')
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι, για τις παραβάσεις των περιπτώσεων β', γ', δ' και ε' της παρ. 1 του άρθρου 55 του ν.4174/2013 συντάσσεται άμεσα και κατά προτεραιότητα μέχρι την 1.12.2015 1.2.2016 από τις αρμόδιες φορολογικές αρχές η προβλεπόμενη ειδική έκθεση ελέγχου σύμφωνα με τις διατάξεις των παραγράφων 5 και 6 του άρθρου 46 του ν.4174/2013, όπως ίσχυαν πριν από την αντικατάστασή τους από τις προαναφερθείσες διατάξεις, προκειμένου εν συνεχεία να συνταχθεί και η σχετική πράξη διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου. (ΠΟΛ 1255/27.11.2015)
Οι διατάξεις των παραγράφων 5 και 6 του άρθρου 46 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας καταλαμβάνουν και τις υποθέσεις για τις οποίες έχουν συνταχθεί ειδικές εκθέσεις ελέγχου της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 2523/1997 μέχρι την 31.12.2013, αλλά δεν έχουν ληφθεί τα προβλεπόμενα μέτρα μέχρι την ημερομηνία αυτή. (παρ. 23 του άρθρου 72 του Ν. 4174/13 (ΦΕΚ 170/26.07.2013 τεύχος Α'), όπως προστέθηκε από την παρ. 1 του άρθρου 50 του Ν. 4223/13 και αναριθμήθηκε από το άρθρο 8 του Ν. 4337/15)
Τα μέτρα της παρ. 5 δεν εμποδίζουν τη δυνατότητα της Φορολογικής Διοίκησης να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της από τα δεσμευθέντα περιουσιακά στοιχεία, με αναγκαστική εκτέλεση σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. (παρ.7 άρθρο 46 Ν.4174/13)
Κατ' εξουσιοδότηση της παρ.6 του άρθρου 46 του Ν.4174/13 δημοσιεύθηκε η ΠΟΛ 1282/31.12.2013 (ΦΕΚ 54/16.01.2014 τεύχος Β'), όπως τροποποιήθηκε από την ΠΟΛ 1038/30.01.2015 (ΦΕΚ 239/17.01.2015 τεύχος Β') και την Α.Α.Δ.Ε. Α.1103/06.05.2020 (ΦΕΚ 1919/19.05.2020 τεύχος Β'), στην οποία καθορίζονται οι προϋποθέσεις επιβολής των προληπτικών ή διασφαλιστικών του δημοσίου συμφέροντος μέτρων, εξειδικεύονται τα πρόσωπα σε βάρος των οποίων αυτά επιβάλλονται, καθορίζονται οι περιπτώσεις ολικής ή μερικής άρσης των μέτρων και μη εφαρμογής αυτών, προσδιορίζεται ο χρόνος διατήρησής τους και άλλα ειδικότερα θέματα.
Στο άρθρο 2 της ΠΟΛ επισημαίνεται ότι εφόσον οι διαπιστώσεις για το νομικό πρόσωπο ή τη νομική οντότητα υπερβαίνουν το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 5 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013, τα μέτρα επιβάλλονται σωρευτικά σε βάρος των παραβατών νομικών προσώπων ή νομικών οντοτήτων καθώς και σε βάρος των ομόρρυθμων εταίρων προσωπικών εταιρειών και σε βάρος φυσικών ή νομικών προσώπων ή οντοτήτων που ευθύνονται προσωπικά και αλληλέγγυα, αντίστοιχα, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 50 του ν. 4174/2013 για την πληρωμή των οικείων των μέτρων οφειλών.
Στα φυσικά πρόσωπα της προηγούμενης παραγράφου, η δέσμευση του τρίτου εδαφίου της παραγράφου 5 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013 εφαρμόζεται μόνο ως προς το ποσό της οικείας των μέτρων οφειλής για το οποίο τα πρόσωπα ευθύνονται ή υπέχουν προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για την πληρωμή του και εκτείνεται μέχρι του διπλασίου του ποσού αυτού, σύμφωνα και με τα οριζόμενα στην παρούσα, ανεξάρτητα από το συνολικό ποσό της οικείας των μέτρων οφειλής του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας. 3. Τα μέτρα της παραγράφου 5 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013, δεν επιβάλλονται σε πρόσωπα που κατά το χρόνο ενεργοποίησης των μέτρων έχουν αποβιώσει, καθώς και στους κληρονόμους τους.
Οι παρ.5 και 6 του άρθρου 46 του Ν.4174/13, τροποποποιούνται από 12.12.2019 με το άρθρο 33 του Ν.4646/19 ως εξής:
"5. Εφόσον η Φορολογική Διοίκηση διαπιστώνει μη απόδοση, ανακριβή απόδοση, συμψηφισμό, έκπτωση ή διακράτηση Φ.Π.Α., Φ.Κ.Ε., φόρου ασφαλίστρων, παρακρατούμενων, επιρριπτόμενων φόρων, τελών και εισφορών με σκοπό τη μη πληρωμή συνολικά στο Δημόσιο ποσού πάνω από εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, καθώς και είσπραξη επιστροφής των παραπάνω φόρων κατόπιν παραπλάνησης της Φορολογικής Διοίκησης με την παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών ή με την αθέμιτη παρασιώπηση ή απόκρυψη αληθινών γεγονότων, μπορεί, βάσει ειδικής έκθεσης ελέγχου, να επιβάλλει σε βάρος του υπόχρεου παραβάτη προληπτικά ή διασφαλιστικά του δημοσίου συμφέροντος μέτρα άμεσου και επείγοντος χαρακτήρα. Ειδικότερα η Φορολογική Διοίκηση μπορεί να μην παραλαμβάνει και να μην χορηγεί έγγραφα που απαιτούνται για τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων. Στην περίπτωση αυτή δεσμεύεται το πενήντα τοις εκατό (50%) των καταθέσεων, των πάσης φύσεως λογαριασμών και παρακαταθηκών και του περιεχομένου των θυρίδων του υπόχρεου παραβάτη και κατ΄ ανώτατο μέχρι του διπλάσιου του ποσού για το οποίο διαπιστώνεται ο σκοπός μη πληρωμής ή η είσπραξη επιστροφής, κατά τα ανωτέρω.
6. Τα μέτρα της παραγράφου 5 επιβάλλονται σωρευτικά σε βάρος των ομορρύθμων εταίρων προσωπικών εταιριών, καθώς και σε βάρος των προσώπων των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 50 του παρόντος Κώδικα. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα εξειδικεύονται τα πρόσωπα της προηγούμενης παραγράφου, καθορίζονται οι περιπτώσεις κατά τις οποίες τα μέτρα αίρονται εν όλω ή εν μέρει και οι περιπτώσεις μη εφαρμογής τους, προσδιορίζεται ο χρόνος διατήρησης αυτών και κάθε άλλο ειδικότερο θέμα. Η προθεσμία και η άσκηση της ενδικοφανούς προσφυγής του άρθρου 63 του Κώδικα, δεν αναστέλλουν την εφαρμογή των μέτρων, εφαρμοζομένων αναλογικά των οριζομένων στην παρ. 4 του ιδίου άρθρου."
Σύμφωνα με την παρ.28 του άρθρου 66 του Ν.4646/19, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ.1 του άρθρου 31 του Ν.4701/20 και με το άρθρο 39 του Ν.4797/21:
"Οι διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013, όπως αντικαθίστανται με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 33 του παρόντος, ισχύουν από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου και εφαρμόζονται για μέτρα της παρ. 5 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013, που κατά τη θέση σε ισχύ του παρόντος νόμου, έχουν ληφθεί σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παρ. 5 και 6 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013, όπως οι παράγραφοι αυτές ίσχυαν πριν την τροποποίησή τους, αίρονται ή περιορίζονται, ανά περίπτωση, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παρ. 5 και 6 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013, όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 33 του παρόντος.
Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου, υποβάλλεται αίτηση στην αρχή που προέβη στις σχετικές ενέργειες λήψης των μέτρων έως τις 30 Ιουνίου 2021.
Ποσά που έχουν χρησιμοποιηθεί για την ικανοποίηση απαιτήσεων της Φορολογικής Διοίκησης κατά την παρ. 7 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013 δεν επιστρέφονται. Η αίτηση μπορεί να υποβληθεί και για εκκρεμείς υποθέσεις οφειλών κατά την έννοια του άρθρου 72 παρ. 50 του ν. 4174/2013, όπως ισχύει."
Άρση μέτρων διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου σε βάρος επιχειρήσεων Ο.Τ.Α. που υπάγονται στο άρθρο 10 του ν.4071/2012
Σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην Γνωμοδότηση 7/2016 του Β' Τμήματος του Ν.Σ.Κ., η οποία έγινε αποδεκτή από το Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων, συνεπεία των ρυθμίσεων του άρθρου 10 του ν.4071/2012, με τις οποίες οι λυθείσες και υπό εκκαθάριση τελούσες δημοτικές επιχειρήσεις απαλλάσσονται από κάθε μορφής φορολογικές επιβαρύνσεις, οι οποίες διαγράφηκαν στο σύνολό τους και βαρύνουν εφεξής, ως προς την κύρια οφειλή, μόνο τους οικείους Ο.Τ.Α., είναι ότι και τα διασφαλιστικά μέτρα σε βάρος των επιχειρήσεων αυτών ή και των συνυπόχρεων προσώπων, ενόψει του αναφερθέντος λειτουργικού τους χαρακτήρα, στερούνται, του απαιτούμενου ερείσματος (Ν.Σ.Κ. 253/2012).
Ενόψει των ανωτέρω, με τη γνωμοδότηση γίνεται ομοφώνως δεκτό ότι συντρέχει περίπτωση άρσης των μέτρων διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου που εφαρμόσθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 14 και 20 του ν.2523/97 και των παραγράφων 5 και 6 του άρθρου 46 του ν.4174/2013 και της ΠΟΛ. 1282/2013, στις επιχειρήσεις των Ο.Τ.Α., που υπάγονται στο άρθρο 10 του ν.4071/2012, όπως αυτό ισχύει, καθώς και στα πρόσωπα που είχαν στις ως άνω επιχειρήσεις μία από τις ιδιότητες του άρθρου 20 του ν.2523/1997 και του άρθρου 46 παρ.6 του ν.4174/2013 και της ΠΟΛ.1282/2013.
Η άρση των μέτρων θα χωρήσει είτε αυτεπαγγέλτως είτε κατόπιν αίτησης του ενδιαφερόμενου και όχι κατά τη διαδικασία και για κάποιον από τους προβλεπόμενους στις διατάξεις των προαναφερθέντων νομοθετημάτων και της ΠΟΛ.1282/2013 λόγους, στους οποίους ευλόγως, δεν περιελήφθησαν και οι επιβαλλόμενοι λόγοι άρσεως των μέτρων συνεπεία εξαιρετικών και ειδικών νομοθετημάτων. (ΠΟΛ 1071/03.06.2016)
Επίσης, με τη γνωμοδότηση γίνεται κατά πλειοψηφία δεκτό ότι δεν μπορούν να ληφθούν διασφαλιστικά μέτρα σε βάρος των οικείων Ο.Τ.Α. τόσο για τα χρέη της περίπτωσης α' της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του ν.4071/2012 (ταμειακά βεβαιωμένα), όσο και για τα χρέη των περιπτώσεων β' έως και δ' (ήτοι, χρέη για τα οποία κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού είχαν εκδοθεί καταλογιστικές πράξεις και δεν είχαν βεβαιωθεί ταμειακά, είχε διαταχθεί έλεγχος και δεν είχαν βεβαιωθεί υπό την ευρεία έννοια, κ.λ.π.).
Ενόψει της ως άνω επικρατήσασας γνώμης περί της αδυναμίας λήψης των διασφαλιστικών μέτρων εις βάρος των Ο.Τ.Α., εξυπακούεται ότι, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, δεν νοείται η λήψη των μέτρων αυτών ούτε κατά των νομίμων εκπροσώπων των Ο.Τ.Α.
Ομοφώνως λοιπόν με τη γνωμοδότηση γίνεται δεκτό ότι τα ως άνω μέτρα δεν επιτρέπεται να ληφθούν ούτε κατά των Δημάρχων, ως εκπροσωπούντων τους, νυν υπόχρεους προς καταβολή Δήμους. (ΠΟΛ 1071/03.06.2016)
Τέλη χαρτοσήμου
Πάγια θέση της Διοίκησης, όπως έχει διατυπωθεί με την ΠΟΛ. 1317/2.12.1997, είναι ότι σε καμία περίπτωση τα τέλη χαρτοσήμου δεν θεωρούνται φόροι παρακρατούμενοι ή επιρριπτόμενοι, ανεξάρτητα από τον τρόπο βεβαίωσης και καταβολής αυτών.
Περαιτέρω, με την αριθ. 147/2016 Γνωμοδότηση του Β' Τμήματος του Νομικού Συμβούλιου του Κράτους η οποία έχει γίνει αποδεκτή από τον Γενικό Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, κρίθηκε (σκέψη 14), ότι «Υπό τα δεδομένα αυτά, το τέλος χαρτοσήμου επί των μισθωμάτων, είτε ήθελε θεωρηθεί ότι έχει κατ’ ουσίαν τον χαρακτήρα φόρου, δεδομένου ότι στο άρθρο 1 του Κώδικα Τελών Χαρτοσήμου γίνεται λόγος για επιβολή φόρου υπό το όνομα τέλος χαρτοσήμου, είτε τέλος κατά τον διδόμενο στο νόμο χαρακτηρισμό του, δεν αποτελεί παρακρατούμενο ή επιρριπτόμενο φόρο ή τέλος και, ως εκ τούτου, δεν εμπίπτει στη διάταξη του άρθρου 46§5 του ν. 4174/2013.».
Κατόπιν των προεκτεθέντων, στην έννοια της διαπίστωσης της μη απόδοσης, ή ανακριβούς απόδοσης, κ.λ.π., για την επιβολή των προληπτικών ή διασφαλιστικών του δημοσίου συμφέροντος μέτρων σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 5 του άρθρου 46 του Κ.Φ.Δ., δεν περιλαμβάνονται τα τέλη χαρτοσήμου. (Α.Α.Δ.Ε. ΔΕΛ Γ 1189816 ΕΞ 2017/20.12.2017)
[/post_tab][/post_tabs]