Νομοθεσία -
Νομολογία |
Νομοθεσία - Νομολογία
-Κατηγορίες διαφημίσεων
-Αναπροσαρμογή τέλους.
-Μίσθωση κοινόχρηστων χώρων για τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων.
-Δικαιούχος τέλους διαφήμισης.
-Υπόχρεοι στην καταβολή του τέλους.
-Απαλλαγές από τέλος διαφήμισης-Εξαιρέσεις από τις απαλλαγές.
-Λογιστικός προσδιορισμός καθαρού εισοδήματος.
-Προβολή διαφημίσεων στο εξωτερικό του αμαξώματος οχημάτων.
-Διαφημιστικές πινακίδες και επιγραφές στα πρατήρια υγρών καυσίμων.
-Νομολογία.
-Διάφορα.
Κατηγορίες διαφημίσεων- Απόφαση επιβολής τέλους
Το τέλος διαφήμισης εμπίπτει στην κατηγορία των γενικών ή ανειδίκευτων εσόδων και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη κάθε είδους δαπάνης, (διοικήσεως, εκτελέσεως έργων κλπ.) (ΥΠΕΣ 31727/13.04.1978)
Με την παρ.1 του άρθρου 15 του Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α) ορίζονται τα εξής:
«Επιβάλλεται υπέρ των δήμων και κοινοτήτων τέλος για κάθε διαφήμιση που γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο και μορφή σε χώρους που βρίσκονται μέσα στα διοικητικά τους όρια. Ο συντελεστής του τέλους καθορίζεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, κατά περιοχή και κατηγορία διαφήμισης ως εξής:
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Α'
Για διαφημίσεις που αναγράφονται ή αναρτώνται ή επικολλούνται:
α) μέσα σε μόνιμα και σταθερά ή προσωρινά και κινητά πλαίσια, τα οποία τοποθετούνται σε πλατείες, οδούς, πεζοδρόμια, δημόσιους και κοινόχρηστους γενικά χώρους, που καθορίζονται με απόφαση του οικείου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου,
β) στις περιφράξεις ακάλυπτων χώρων και ανεγειρόμενων ή εγκαταλελειμμένων οικοδομών με συναίνεση του ιδιοκτήτη ή νομέα ή του διαχειριστή αυτών,
γ) σε χώρους σιδηροδρομικών, λιμενικών και αεροπορικών σταθμών καθώς και σε χώρους σταδίων και γηπέδων, που καθορίζονται από τη διοίκηση των αντίστοιχων φορέων,
δ) μέσα σε καταστήματα, κινηματογράφους, θέατρα και άλλους δημόσιους χώρους, και ε) σε περίπτερα, στέγαστρα αφετηριών και στάσεων αναμονής επιβατών λεωφορείων αστικών και υπεραστικών συγκοινωνιών, από δραχμές πενήντα (50) (0,15 €) μέχρι εκατόν είκοσι πέντε (125) (0,37 €) εβδομαδιαίως το τετραγωνικό μέτρο.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Β'
Α. α. για διαφημίσεις φωτεινές σε στέγες ή δώματα καθώς και για διαφημίσεις που γίνονται με ηλεκτρικές εφημερίδες, από δραχμές πέντε χιλιάδες (5.000) (14,67 €) μέχρι είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) (73,37 €) ετησίως το τετραγωνικό μέτρο.
β. για φωτεινές σε οποιουσδήποτε άλλους χώρους, από δραχμές δύο χιλιάδες (2.000) (5,87 €) μέχρι δέκα χιλιάδες (10.000) (29,35 €) ετησίως το τετραγωνικό μέτρο.
γ. για μη φωτεινές ή φωτιζόμενες σε στέγες ή δώματα, από δραχμές επτακόσιες (700) (2,05 €) μέχρι επτά χιλιάδες (7.000) (20,54 €) ετησίως το τετραγωνικό μέτρο.
Β. Τα ανωτέρω τέλη δεν επιβάλλονται εκ νέου όταν μεταβάλλεται, εντός του έτους, το διαφημιστικό μήνυμα.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Γ'
Για διαφημίσεις που γίνονται μέσα στα οχήματα σιδηροδρόμων, τροχιοδρόμων, ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων και κάθε τύπου οχήματα δημόσιας χρήσης ή στην εξωτερική επιφάνεια αυτών, διαστάσεων μέχρι 30 επί 50 εκατοστόμετρα, από δραχμές εκατόν σαράντα (140) (0,42 €) μέχρι επτακόσιες (700) (2,05 €) μηνιαίως, ανεξάρτητα από τις ημέρες χρησιμοποίησης. Για διαφημίσεις της κατηγορίας αυτής μεγαλύτερων διαστάσεων καταβάλλεται ανάλογο πολλαπλάσιο τέλος».
Για το τέλος διαφήμισης της κατηγορίας Δ' δείτε τα Έσοδα ΟΤΑ και την καρτέλα 0715 «Τέλος διαφήμισης της κατηγορίας Δ του άρθρου 15 του ΒΔ 24/9-20/10/1958»
Το άρθρο 15 του β.δ/τος της 24.9.1958, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του ν. 1900/1990, και με το οποίο επετράπη στους ΟΤΑ να επιβάλλουν, με κανονιστική απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, ανταποδοτικούς φόρους, δεν αντίκειται στο άρθρο 78 παρ. 4 του Συντάγματος. (ΣτΕ 3300/2014,3301/2014,3302/2014)
Αναπροσαρμογή τέλους
Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, ύστερα από γνώμη της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος, το κατά κατηγορία και περίπτωση τέλος διαφήμισης της παρ. 1 του άρθρου 15 του Β.Δ. 24.9/20.10.58 μπορεί να αναπροσαρμόζεται κατά το ποσοστό του πληθωρισμού, με τον οποίο έκλεισε το έτος. (παρ. 3 άρθρο 15 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α) όπως αντικαταστάθηκε από την παρ. 6β του άρθρου 9 του Ν.2880/2001 (ΦΕΚ 9/2001 τεύχος Α').
Η διάταξη αυτή έχει εφαρμογή από 1.1.2001 (ημερ.έναρξης ισχύος του Ν.2880/2001). Μέχρι τότε η αναπροσαρμογή των τελών διαφήμισης γινόταν με απόφαση δημοτικού συμβουλίου και σε ποσοστό έως και 15% ετησίως.
Δεδομένου ότι η απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών για την αναπροσαρμογή των τελών δεν έχει εκδοθεί, σε περίπτωση που οι δήμοι αξιοποιώντας την προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 5 του ν. 1900/1990 (ετήσια αύξηση έως 15%) είχαν υπερβεί τα όρια που θέτει η παρ. 1 του άρθρου 15 του β.δ. 24.9/20.10,1958 δύνανται να επιβάλλουν τέλη διαφήμισης στο ύψος που αυτά είχαν διαμορφωθεί ως το 2000, ενώ εφόσον δεν τα έχουν υπερβεί, δύνανται να τα αναπροσαρμόσουν μέσα στα όρια που προβλέπει η παραπάνω παράγραφος. (ΥΠ.ΕΣ. 17893/29.05.2012) (ΥΠ.ΕΣ. 46651/2012/03.01.2013)
Μίσθωση κοινόχρηστων χώρων για τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων
Η μίσθωση κοινόχρηστων χώρων για τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων δεν υπάγεται στις διατάξεις περί εμπορικών μισθώσεων (Ν. 813/1978, ΦΕΚ 137/1978 τεύχος Α'). (παρ. 4 άρθρο 15 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α)
Δικαιούχος τέλους διαφήμισης
Δικαιούχος του τέλους διαφημίσεως είναι ο δήμος ή η κοινότητα στην περιφέρεια του οποίου γίνεται η διαφήμιση. Προκειμένου περί διαφημίσεων της κατηγορίας Γ', δικαιούχος του τέλους είναι ο δήμος ή η κοινότητα όπου είναι η έδρα της επιχειρήσεως του οχήματος. (παρ. 1 άρθρο 16 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α)
Η διαφήμιση γίνεται με άδεια του δημάρχου ή προέδρου κοινότητας ύστερα από αίτηση του διαφημιζομένου που συνοδεύεται από σχέδιο διαφήμισης. (παρ. 2 άρθρο 16 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α)
Με την παρ.1 του άρθρου 5 του Ν.2946/2001 ορίζεται ότι η καταβολή του τέλους διαφήμισης, προηγείται της χορήγησης της σχετικής άδειας.
Υπόχρεοι στην καταβολή του τέλους
Σε κάθε περίπτωση, για την καταβολή του τέλους, είναι υπόχρεοι σε ολόκληρο ο διαφημιστής, ο διαφημιζόμενος, καθώς και ο κύριος, ο νομέας και ο επικαρπωτής του χώρου στον οποίο γίνεται η διαφήμιση. Το τέλος καταβάλλεται ολόκληρο στο δημοτικό ή κοινοτικό ταμείο. Η είσπραξη ενεργείται με σχετικό σημείωμα του δικαιούχου δήμου ή κοινότητας. (παρ. 3 άρθρο 16 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α) όπως αντικαταστάθηκε από την παρ. 2 του άρθρου 57 του Ν. 1416/1984 (ΦΕΚ 18/1984 τεύχος Α').
Απαλλαγές από τέλος διαφήμισης- Εξαιρέσεις από τις απαλλαγές
1. Εξαιρούνται του τέλους της παρ. 1 του άρθρου 15 του Β.Δ. 24.9/20.10.58 διαφημίσεις που γίνονται στις εφημερίδες, στα περιοδικά, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. (παρ. 2 άρθρο 15 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α)
Ως διαφημίσεις "ενεργούμεναι διά των εφημερίδων και περιοδικών" νοούνται οι καταχωριζόμενες στις σελίδες τους και, συνεπώς, δεν αποτελούν τέτοιες διαφημίσεις και δεν εξαιρούνται του τέλους τα διαφημιστικά έντυπα που διανέμονται μετά των εφημερίδων και περιοδικών, συρραπτόμενα ή μη μεταξύ των σελίδων τους. (ΣτΕ 2439/1996 Τμ. Β', ΓνΝΣΚ 25/2000)
2. Απαλλάσσεται από την καταβολή τέλους διαφήμισης κάθε επιγραφή ή διαφήμιση αναγεγραμμένη ή προσαρτημένη ή ανηρτημένη επί των στεγών, τοίχων, παραθύρων, προθηκών, θυρών καταστήματος, γραφείου ή οίκου και αφορώσα εις τας εργασίας αυτού. (άρθρο 18 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α)
3. Υπόκειται όμως στο τέλος η διαφήμιση η οποία, ως εκ του είδους και της εκτάσεώς της, που εκδήλως διαφέρει από την έκταση των εγκαταστάσεων ή του κύκλου εργασιών του καταστήματος εν σχέσει προς το διαφημιζόμενο είδος, μπορεί να θεωρηθεί ότι αναφέρεται και διαφημίζει όχι το συγκεκριμένο κατάστημα, αλλά αυτό τούτο το διαφημιζόμενο προϊόν, οπότε την ωφέλεια από την διαφήμιση προσπορίζεται αμέσως και κυρίως ο παράγων ή εισάγων το είδος από το εξωτερικό ή ο πωλών αυτό χονδρικώς, εμμέσως δε και κατά περιορισμένη αναλογία ο εκμεταλλευόμενος το κατάστημα. (ΣτΕ 1167/1999 Τμ. Στ') (ΣτΕ 1557/2015)
Τέτοια περίπτωση αποτελούν οι διαφημίσεις των πωλούμενων προϊόντων στα περίπτερα. Κατά κοινή πείρα, είναι τέτοια η ποικιλία των προϊόντων που διατίθενται από περίπτερα, ώστε είδη διαφημιζόμενα σε τέντες επί αυτών ή σε κινητές ταμπέλες έμπροσθεν αυτών μικρό μόνο μέρος αντιπροσωπεύουν από το πλήθος των προϊόντων που διατίθενται από αυτά. Επομένως, τέτοιες διαφημίσεις προβάλλουν κατά κανόνα όχι τα συγκεκριμένα περίπτερα, αλλά τα ίδια τα προϊόντα, στα οποία αυτές αφορούν, και, κατ' ακολουθίαν ωφελούν, κατά τεκμήριο, αμέσως και κυρίως όχι τους εκμεταλλευομένους τα περίπτερα, αλλά τις εταιρείες που παράγουν τα εν λόγω προϊόντα, οι οποίες φέρουν το βάρος καταρρίψεως του εν λόγω τεκμηρίου. (ΣτΕ 1557/2015)
Για την κατ' εξαίρεση επιβολή του τέλους αυτού σε βάρος τυχόν διαφημιζόμενου τρίτου, οφείλει ο δήμος να επικαλεσθεί ειδικώς τη συνδρομή συγκεκριμένων πραγματικών προϋποθέσεων (όπως την έκδηλη διαφοροποίηση της διαφημίσεως σε σχέση προς την έκταση των εγκαταστάσεων ή του κύκλου εργασιών του καταστήματος), οπότε και μόνον η διαφήμιση αυτή αναφέρεται όχι στο συγκεκριμένο κατάστημα αλλά σε αυτό τούτο το διαφημιζόμενο προϊόν. (ΣτΕ 1557/2015)
Το άρθρο 18 του Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α) δεν έχει εφαρμογή επί διαφημίσεως η οποία διενεργείται όχι σε χώρο καταστήματος, γραφείου ή κατοικίας, αλλά μακράν τέτοιου χώρου και εν πάση περιπτώσει σε θέση μη σχετιζομένη εμφανώς με τέτοιο χώρο, οπότε επιβαλλομένου του τέλους από τη δημοτική ή κοινοτική αρχή εναπόκειται, ενόψει του τεκμηρίου της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων, στον καθ' ου η βεβαίωση διαφημιζόμενο να αποδείξει ότι δεν συνδέεται καθ' οιονδήποτε τρόπο με τη συγκεκριμένη διαφήμιση. (ΣτΕ 1167/1999 Τμ. Στ') (ΣτΕ 1557/2015)
Για τη συνδρομή των ως άνω προϋποθέσεων πρέπει η επιβάλλουσα το τέλος δημοτική αρχή και, επί αμφισβητήσεως, τα δικαστήρια της ουσίας να διαλάβουν ειδική αιτιολογημένη κρίση ως προς τη συγκεκριμένη θέση της διαφημίσεως και τη σχέση αυτής προς τυχόν γειτνιάζον κατάστημα, ούτως ώστε να μπορεί να ελεγχθεί εάν πράγματι συντρέχουν ή όχι οι προϋποθέσεις επιβολής του τέλους. (ΣτΕ 1557/2015)
4. Οι επιχειρήσεις δημόσιας ωφέλειας που εκτελούν συγκοινωνιακό έργο εξαιρούνται του άρθρου 15 του β.δ. 24/1958 και δεν επιβάλλονται σε αυτές τα προβλεπόμενα στο εν λόγω άρθρο τέλη υπέρ δήμων, για διαφημίσεις, που τοποθετούνται στους χώρους και τις επιφάνειες των σταθμών, των στάσεων και των οχημάτων αυτών. (παρ.1 άρθρο 99 Ν. 4199/13 (ΦΕΚ 216/11.10.2013 τεύχος Α')
Ο σκοπός της ανωτέρω διάταξης, με την απαλλαγή από το τέλος των διαφημίσεων αυτών, είναι να καταστήσει τους χώρους και τα μέσα των συγκοινωνιακών ∆ΕΚΟ ελκυστικούς στη διαφημιστική δραστηριότητα. Ο σκοπός αυτός δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί αν η απαλλαγή περιοριζόταν μόνο σε ανακοινώσεις προς το επιβατικό κοινό των ∆ΕΚΟ που εκτελούν συγκοινωνιακό έργο. Συνεπώς η απαλλαγή αφορά και διαφημίσεις εμπορικών προϊόντων που γίνονται για λογαριασμό τρίτων. (Συνήγορος του Πολίτη Σύνοψη Διαμεσολάβησης Φεβρουάριος 2015)
Λογιστικός προσδιορισμός καθαρού εισοδήματος
Για το λογιστικό προσδιορισμό του καθαρού εισοδήματος εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα τα ποσά των δαπανών διαφημίσεων που βαρύνουν την επιχείρηση κατά το έτος της έκδοσης του προβλεπόμενου φορολογικού στοιχείου. Ειδικά τα ποσά των δαπανών, που υπόκεινται σε τέλος διαφημίσεων υπέρ δήμων και κοινοτήτων, δεν αναγνωρίζονται ως δαπάνη της διαφημιζόμενης επιχείρησης, αν δεν αποδεικνύεται η καταβολή του τέλους που αναλογεί με τριπλότυπο είσπραξης του οικείου δήμου ή κοινότητας. (περίπτ. ιδ' παρ.1 άρθρο 31 Κ.Φ.Ε. (ν.2238/94) (παρ. 5 άρθρο 16 Β.Δ. 24.9/20.10.58 (ΦΕΚ 171/58 τεύχος Α) όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 9 του Ν. 1144/1981 (ΦΕΚ 96/1981 τεύχος Α')
Σημειώνεται δε ότι, με σχετική απόφαση του Σ.τ.Ε., η κατά τα ανωτέρω καταβολή του τέλους πρέπει να γίνεται μέχρι τη λήξη της προθεσμίας υποβολής της οικείας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος. (ΠΟΛ.1188/2001)
Σύμφωνα με την παρ. 25 του άρθρου 72 του Ν. 4172/13 (ΦΕΚ 167/23.07.2013 τεύχος Α'), όπως αυτή προστέθηκε και αναριθμήθηκε από τις παρ. 11, 12 και 13 του άρθρου 26 του Ν. 4223/13 (ΦΕΚ 287/31.12.2013 τεύχος Α'): «25. Από την έναρξη ισχύος του ν. 4172/2013 παύουν να ισχύουν οι διατάξεις του ν. 2238/1994 (Α' 151), συμπεριλαμβανομένων και όλων των κανονιστικών πράξεων και εγκυκλίων που έχουν εκδοθεί κατ' εξουσιοδότηση αυτού του νόμου.»
Φορολογητέο εισόδημα είναι το εισόδημα που απομένει μετά την αφαίρεση των δαπανών που εκπίπτουν, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κ.Φ.Ε. από το ακαθάριστο εισόδημα. (παρ.1 άρθρο 7 Ν.4172/13)
Κατά τον προσδιορισμό του κέρδους από επιχειρηματική δραστηριότητα, επιτρέπεται η έκπτωση όλων των δαπανών, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 23 του Κ.Φ.Ε., οι οποίες:
α) πραγματοποιούνται προς το συμφέρον της επιχείρησης ή κατά τις συνήθεις εμπορικές συναλλαγές της, συμπεριλαμβανομένων και δράσεων εταιρικής κοινωνικής ευθύνης
β) αντιστοιχούν σε πραγματική συναλλαγή και η αξία της συναλλαγής δεν κρίνεται κατώτερη ή ανώτερη της αγοραίας, στη βάση των στοιχείων που διαθέτει η Φορολογική Διοίκηση
γ) εγγράφονται στα τηρούμενα βιβλία απεικόνισης των συναλλαγών της περιόδου κατά την οποία πραγματοποιούνται και αποδεικνύονται με κατάλληλα δικαιολογητικά. Ειδικά οι δαπάνες για δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης εκπίπτουν υπό την προϋπόθεση η επιχείρηση να εμφανίζει λογιστικά κέρδη χρήσης κατά τον χρόνο πραγματοποίησής τους. Το προηγούμενο εδάφιο δεν εφαρμόζεται σε περίπτωση που η δράση εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, πραγματοποιείται κατόπιν αιτήματος του Δημοσίου. (άρθρο 22 Ν.4172/13, όπως τροποποιήθηκε από την παρ. 7 του άρθρου 22 του Ν. 4223/13 και από το άρθρο 11 του Ν.4646/19)
Οι διατάξεις του τελευταίου εδαφίου της περίπτωσης γ΄ του άρθρου 22 του ν. 4172/2013, οι οποίες προστίθενται με την παράγραφο 2 του άρθρου 11 του Ν.4646/19 εφαρμόζονται για δαπάνες εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που πραγματοποιούνται στα φορολογικά έτη που αρχίζουν από 1.1.2020 και μετά. (παρ. 9 άρθρο 66 Ν. 4646/19)
Για την εφαρμογή των διατάξεων της περ. γ’ του άρθρου 22 του ν. 4172/2013 στις περιπτώσεις ψηφιοποιημένων παραστατικών δείτε την εγκύκλιο ΑΑΔΕ ΔΕΑΦ 1188383 ΕΞ 2018/18.12.2018.
Δεν εκπίπτει κάθε είδους δαπάνη που αφορά σε αγορά αγαθών ή λήψη υπηρεσιών αξίας άνω των πεντακοσίων (500) ευρώ, εφόσον η τμηματική ή ολική εξόφληση δεν έγινε με τη χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής. (άρθρο 23 περ. β Ν.4172/13)
Για την εφαρμογή της ανωτέρω διάταξης, στην έννοια της αγοράς των αγαθών και της λήψης των υπηρεσιών εμπίπτουν οι αγορές πρώτων και βοηθητικών υλών, εμπορευμάτων, υλικών, παγίων κ.λπ., οι πάσης φύσεως δαπάνες της επιχείρησης καθώς και οι πάσης φύσεως υπηρεσίες που λαμβάνει η επιχείρηση, με την προϋπόθεση ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 22 του ν.4172/2013 και δεν εμπίπτουν σε κάποια από τις λοιπές περιπτώσεις του άρθρου 23.
Επίσης, ως τραπεζικό μέσο πληρωμής, προκειμένου για την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων, νοείται η κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό του προμηθευτή, είτε με μετρητά είτε με μεταφορά μεταξύ λογαριασμών (έμβασμα), η χρήση χρεωστικών ή πιστωτικών καρτών της εταιρίας που πραγματοποιεί την πληρωμή, η έκδοση τραπεζικής επιταγής της επιχείρησης ή η εκχώρηση επιταγών τρίτων, η χρήση συναλλαγματικών οι οποίες εξοφλούνται μέσω τραπέζης, η χρήση ταχυδρομικής επιταγής - ταχυπληρωμής ή η κατάθεση σε λογαριασμό πληρωμών των Ελληνικών Ταχυδρομείων. (ΠΟΛ. 1216/1-10-2014) (ΠΟΛ 1055/26.04.2016)
Από τη γραμματική διατύπωση των πιο πάνω διατάξεων προκύπτει, ότι ο νόμος απαιτεί η εξόφληση να γίνεται με τραπεζικό μέσο πληρωμής, προκειμένου να αποδεικνύεται η ύπαρξη και η πραγματοποίηση της συναλλαγής, χωρίς να κάνει διάκριση ως προς το πρόσωπο του καταβάλλοντος, ούτε να θέτει ως προϋπόθεση όπως το πρόσωπο στο οποίο ανήκει ο λογαριασμός μέσω του οποίου εξοφλούνται οι σχετικές δαπάνες να είναι και αυτό που είχε τη σχετική απαίτηση από τον καταβάλλοντα (άμεσα αντι συμβαλλόμενος).
Κατόπιν των ανωτέρω, σε περίπτωση εξόφλησης σε τραπεζικό λογαριασμό του προμηθευτή - πιστωτή από τρίτο πρόσωπο (ημεδαπό ή αλλοδαπό), το οποίο, κατ' εντολή της επιχείρησης, εξοφλεί τη σχετική υποχρέωση προς απόσβεση ισόποσης υποχρέωσης αυτού προς αυτή, η σχετική δαπάνη εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησης, αρκεί να αποδεικνύεται με βάση τα κατάλληλα στοιχεία (τραπεζικά παραστατικά ή άλλα έγγραφα) η εξόφληση του προμηθευτή καθώς και ο λόγος εξόφλησης των δαπανών από τον τρίτο.
Ομοίως, σε περίπτωση που, με βάση τα ανωτέρω, η εξόφληση γίνεται, κατ' εντολή της επιχείρησης, από τρίτο, πελάτη της, προς απόσβεση δικής του υποχρέωσης από αγορά αγαθών ή λήψη υπηρεσιών από την επιχείρηση, η σχετική δαπάνη αναγνωρίζεται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα του τρίτου με τις ίδιες ως άνω προϋποθέσεις και εφόσον πληρούνται και οι λοιπές προϋποθέσεις που τίθενται για την εκπεσιμότητα των δαπανών με τις διατάξεις του ν.4172/2013, παρόλο που ο τραπεζικός λογαριασμός στον οποίο κατατέθηκαν τα μετρητά ή μεταφέρθηκαν τα σχετικά εμβάσματα δεν ανήκει σε πρόσωπο έναντι του οποίου υφίστατο και η σχετική υποχρέωση.
Τέλος, διευκρινίζεται ότι για την εξασφάλιση του δικαιώματος έκπτωσης μιας δαπάνης, κατ' εφαρμογή των διατάξεων της περ. β' του άρθρου 23 του ν. 4172/2013, η καταβολή μπορεί να γίνεται και σε τραπεζικό λογαριασμό του προμηθευτή σε αλλοδαπή τράπεζα, του νόμου μη διακρίνοντος. (ΠΟΛ 1055/26.04.2016)
Σε περίπτωση που οι αντισυμβαλλόμενοι είναι ταυτόχρονα προμηθευτές και πελάτες, επιτρέπεται να προβούν σε εκατέρωθεν λογιστικούς συμψηφισμούς, εφόσον αυτό δεν αντιβαίνει σε διατάξεις άλλων νόμων. Όταν η διαφορά που απομένει μετά τον συμψηφισμό είναι μεγαλύτερη των 500 ευρώ, τότε για να αναγνωρισθεί το σύνολο των αγορών απαιτείται η εξόφλησή της με τραπεζικό μέσο πληρωμής.
Τα ανωτέρω, ισχύουν και για κάθε περίπτωση συμψηφισμού υποχρεώσεων από αγορές αγαθών ή υπηρεσιών με απαιτήσεις έναντι των ίδιων προσώπων που έχουν γεννηθεί από άλλη αιτία (π.χ. απαιτήσεις των αγροτικών συνεταιρισμών έναντι των μελών τους για την κάλυψη της συνεταιριστικής τους μερίδας, απαίτηση για απόδοση των ποσών που εισέπραξε εταιρεία ταχυμεταφορέων - courier - «εισπράκτορα για λογαριασμό τρίτων» κατ' εντολή της επιχείρησης από πελάτες της, κ.λπ.). Επομένως, σε περίπτωση που οι σχετικές υποχρεώσεις εξοφλούνται δια συμψηφισμού τους με απαιτήσεις έναντι των ίδιων προσώπων, οι αντίστοιχες δαπάνες αγοράς αγαθών ή λήψης υπηρεσιών, κατά το μέρος που διαμορφώνουν το κόστος πωληθέντων κάθε φορολογικού έτους, αναγνωρίζονται ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες με βάση τις διατάξεις του άρθρου 22 του ν.4172/2013, ανεξάρτητα από την αιτία προέλευσης των απαιτήσεων αυτών. Επισημαίνεται, ωστόσο, ότι σε περίπτωση που, μετά τον συμψηφισμό, η εναπομένουσα υποχρέωση από την αγορά αγαθών ή τη λήψη υπηρεσιών υπερβαίνει τα 500 ευρώ, η εξόφλησή της θα πρέπει να γίνει με τραπεζικό μέσο πληρωμής προκειμένου να αναγνωρισθεί προς έκπτωση το σύνολο του κόστους πωληθέντων που αναλογεί στις σχετικές αγορές. (ΠΟΛ 1158/24.10.2016)
Σε περίπτωση που τα τέλη της κατηγορίας Β' της παρ. 1 του άρθρου 15 του από 24.9/20.10.1958 Β.Δ. καταβάλλονται από το διαφημιστικό φορέα, στον οποίο ανήκει το διαφημιστικό μέσο, ως δικαιολογητικό για τη διαφημιστική δαπάνη του διαφημιζόμενου λογίζεται το τιμολόγιο που εκδίδει ο διαφημιστικός φορέας για την αιτία αυτήν, ο οποίος υποχρεούται να προσκομίζει στο διαφημιζόμενο, κατά τη διάρκεια του έτους, και επικυρωμένο αντίγραφο του παραστατικού καταβολής των τελών στους Ο.Τ.Α., σύμφωνα με το νόμο. (παρ. 7 άρθρο 18 Ν.2130/93)
Προβολή διαφημίσεων στο εξωτερικό του αμαξώματος οχημάτων
Όπως προκύπτει από το άρθρο 1 §1 του Ν.2946/2001 σε συνδυασμό με το άρθρο 15 του β.δ 24-9/20-10-1958, όπως ισχύει, η τοποθέτηση / αναγραφή διαφημίσεων στο εξωτερικό του αμαξώματος αυτοκινήτων οχημάτων δημόσιας ή ιδιωτικής χρήσης εμπίπτει στην έννοια της διαφήμισης που υπόκειται σε τέλος διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α, καθώς πρόκειται για δημόσια προβολή μηνυμάτων κάθε μορφής (λογότυπο, απεικόνιση προϊόντων και διαφημιστικών παραστάσεων, αναγραφή στοιχείων επιχείρησης, διαφημιστικού μηνύματος κλπ) που αποσκοπούν στην προώθηση εμπορικών και επαγγελματικών σκοπών ή άλλων συναφών δραστηριοτήτων.
Συνεπώς, επιπλέον προϋπόθεση για τη νόμιμη προβολή των συγκεκριμένων διαφημίσεων συνιστά η καταβολή του τέλους διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α.
Από το άρθρο 15 του β.δ 24-9/20-10-1958 προβλέπεται ρητά η υπαγωγή της πράξης προβολής διαφημίσεων στην εξωτερική επιφάνεια των οχημάτων δημόσιας χρήσης, στην Κατηγορία Διαφήμισης Γ, για την οποία ο συντελεστής του τέλους διαφήμισης καθορίζεται από το δημοτικό / κοινοτικό συμβούλιο και το συνολικό ύψος του εξαρτάται από το μέγεθος και τη χρονική διάρκεια της.
Με δεδομένο ότι η εν λόγω διάταξη, ως φορολογική, είναι στενώς ερμηνευτέα, μη επιτρεπόμενης διασταλτικής ή αναλογικής (τελεολογικής) ερμηνείας της, η προβολή διαφημίσεων στην εξωτερική επιφάνεια οχημάτων ιδιωτικής χρήσης γίνεται δεκτό ότι εμπίπτει στην Κατηγορία Διαφήμισης Δ., για την οποία το τέλος ορίζεται σε ποσοστό 2% επί της δαπάνης που καταβλήθηκε για τη διενέργειά της, με βάση το φορολογικό στοιχείο που πρέπει να εκδίδεται για κάθε περίπτωση.
Στην πρώτη περίπτωση (επί οχημάτων δημόσιας χρήσης) το τέλος καταβάλλεται στον Ο.Τ.Α, στα διοικητικά όρια του οποίου εδρεύει το νομικό πρόσωπο που εκμεταλλεύεται το όχημα, κατά τη χορήγηση της σχετικής άδειας (άρθρο 5 του Ν.2946/2001), ενώ στην περίπτωση των διαφημίσεων επί των οχημάτων ιδιωτικής χρήσης, το τέλος καταβάλλεται από το διαφημιζόμενο ιδιοκτήτη ή κάτοχο του αυτοκινήτου ιδιωτικής χρήσης, σε οποιοδήποτε γραφείο του Ταμείου Παρακαταθηκών & Δανείων λειτουργεί σε Δ.Ο.Υ, μέχρι τη λήξη της προθεσμίας υποβολής της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος. (ΥΠΕΣ Εγκ.43/43833/25.09.2008)
Η Διαρκής Επιτροπή Μελέτης & Αναθεώρησης του Κ.Ο.Κ με το υπ' αριθμ. 219/22-6-2009 έγγραφό της γνωστοποίησε ότι είναι νόμιμη η προβολή διαφημίσεων σε όλους τους «τύπους οχημάτων» (συμπεριλαμβανομένων των ποδηλάτων) όπως ορίζονται στο άρθρο 2 του Κ.Ο.Κ (ν.2696/1999, όπως ισχύει) και για τη νομιμότητα προβολής έχουν εφαρμογή οι προϋποθέσεις της παρ.6 του άρθρου 11 του ΚΟΚ, όπως αυτές εκτέθηκαν και στο υπ' αριθμ. 174/9-7-2008 έγγραφο της.
Για τη νόμιμη προβολή διαφήμισης σε όλους τους τύπους οχημάτων, απαιτείται η καταβολή του αναλογούντος τέλους διαφήμισης υπέρ Ο.Τ.Α του άρθρου 15 του β.δ 24-9/20-10-1958, όπως ισχύει. (ΥΠΕΣ 46765/27.07.2009)
Στα ειδικά τουριστικά λεωφορεία δημόσιας χρήσης ανοικτού τύπου αστικής περιήγησης πόλεων επιτρέπονται η τοποθέτηση εμπορικών διαφημίσεων και η εκμετάλλευση των διαφημίσεων από τον ιδιοκτήτη των οχημάτων, με την προϋπόθεση καταβολής τέλους διαφήμισης υπέρ του οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) α’ βαθμού στα διοικητικά όρια του οποίου εδρεύει η επιχείρηση που εκμεταλλεύεται τα ανωτέρω οχήματα. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Τουρισμού, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Εσωτερικών και Υποδομών και Μεταφορών καθορίζονται οι όροι και προϋποθέσεις, το περιεχόμενο, το είδος και ο τρόπος της διαφήμισης, τα σημεία, εξωτερικά και εσωτερικά, όπου επιτρέπεται η αναγραφή των διαφημίσεων, το ύψος του τέλους υπέρ Ο.Τ.Α., καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα. (άρθρο 36 παρ.5 Ν.3710/08, όπως προστέθηκε από το άρθρο 29 του Ν.4875/21)
Διαφημιστικές πινακίδες και επιγραφές στα πρατήρια υγρών καυσίμων
Οι πινακίδες σήματος και τιμών πώλησης που τοποθετούνται στα πρατήρια υγρών καυσίμων, καθότι ορίζονται υποχρεωτικές από τις κείμενες διατάξεις, δεν πρέπει να θεωρούνται διαφημιστικές και ως εκ τούτου δεν υπόκεινται σε τέλος διαφήμισης.
Ωστόσο σημειώνεται ότι, σε πολλές περιπτώσεις και με δεδομένο ότι από τις ανωτέρω διατάξεις δεν προκύπτει μέγιστο μέγεθος για τις πινακίδες αυτές (αλλά ελάχιστο), γίνεται παράλληλη χρήση του χώρου για προβολή διαφημιστικών μηνυμάτων, με στόχο την προώθηση της πώλησης προϊόντων που διακινούνται από τα πρατήρια (καύσιμα, λιπαντικά ή άλλα). Σε ορισμένες δε περιπτώσεις τοποθετούνται και πρόσθετες πινακίδες προβολής μηνυμάτων, είτε εντός του πρατηρίου, ή και επί του πεζοδρομίου.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι χώροι-πινακίδες, επί των οποίων αναγράφονται τα εν λόγω διαφημιστικά μηνύματα, θεωρούνται διαφημιστικές επιγραφές που υπόκεινται σε τέλος διαφήμισης κατά τις διατάξεις του ν. 1900/1990 (ΦΕΚ 125 Α'),όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 9 του ν. 2880/2001 (ΦΕΚ 9 Α ').
Συναφώς διευκρινίζεται ότι δεν συνιστά «διαφήμιση» η απλή παρουσίαση ενός προϊόντος που εμπορεύεται το πρατήριο (π.χ. απλή αναγραφή λογότυπου λιπαντικών ή κανονικής τιμής πώλησης των λιπαντικών), όταν δεν συνοδεύεται με κάποιο σχετικό «διαφημιστικό μήνυμα», καθώς ο όρος «διαφήμιση», σύμφωνα και με τις διατάξεις του άρθρου 9, παρ. 1 του ν.2251/1994 και την υπ' αριθμ. 225/1999 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, έχει ως κύριο συνθετικό στοιχείο της έννοιας του, το ότι αποτελεί δήλωση, ανακοίνωση (γραπτή, προφορική, με λέξεις, εικόνες ή με άλλα επικοινωνιακά μέσα ή ακόμα και η υπόσχεση παροχών) προς τους καταναλωτές, που αποσκοπεί στην προώθηση της διάθεσης του προϊόντος και στην επίτευξη της αύξησης πωλήσεων της ενδιαφερόμενης επιχείρησης. (ΥΠΕΣΔΔΑ εγκ. 32/οικ. 47698/06.09.2006)
ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ:
Το άρθρο 15 του β.δ/τος της 24.9.1958, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του ν. 1900/1990, και με το οποίο επετράπη στους ΟΤΑ να επιβάλλουν, με κανονιστική απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, ανταποδοτικούς φόρους, δεν αντίκειται στο άρθρο 78 παρ. 4 του Συντάγματος. (ΣτΕ 3300/2014,3301/2014,3302/2014)
Παραπέμπεται λόγω σπουδαιότητος στην επταμελή σύνθεση το ζήτημα του κατά πόσον απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου περί καθορισμού συντελεστού του τέλους χρήσεως κοινοχρήστων χώρων έχει εκδοθεί μετά τήρηση των όρων και προϋποθέσεων του άρθρου 3 του Ν. 1080/1980, εφόσον προβαίνει σε διαφοροποίηση του ύψους αναλόγως της οδού, χωρίς να αναφέρει και το ποσοστό αυξήσεως σε σχέση με το προηγούμενο χρονικό διάστημα. (ΣτΕ 3283/2001 Τμ. ΣΤ΄)
Με τις διατάξεις του Ν. 1491/1984 εισάγεται πλήρες και αυτοτελές σύστημα ελέγχου της τοποθετήσεως των παντός είδους διαφημιστικών επιγραφών και πινακίδων, στο πλαίσιο του οποίου ο νομοθέτης αναθέτει αποφασιστικές αρμοδιότητες στους ΟΤΑ α' βαθμού, με σκοπό να εξασφαλισθεί ότι η ανωτέρω δραστηριότητα θα ασκείται κατά τρόπο προσιδιάζοντα στις ισχύουσες τοπικές συνθήκες/κατά συνέπειαν, οι διατάξεις αυτές ανήκουν προεχόντως στη νομοθεσία περί ΟΤΑ και, ως εκ τούτου, αιτήσεις ακυρώσεως, στρεφόμενες κατά πράξεων, οι οποίες έχουν εκδοθεί κατ' εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων, υπάγονται στην αρμοδιότητα του ΣΤ' Τμήματος. (ΣτΕ 2641/2000 Τμ. Δ')
Δεν απαιτείται άδεια του δημάρχου ούτε καταβάλλονται τέλη για τις διαφημίσεις που αναγράφονται ή αναρτώνται σε στέγες, τοίχους, προθήκες, θύρες καταστημάτων, γραφείων ή κατοικιών, εφόσον είναι σχετικές με τις εργασίες που εκτελούνται στους χώρους αυτούς. Ως χώροι του καταστήματος, γραφείου κλπ. νοούνται όχι μόνο οι ενδεικτικά αναφερόμενοι, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος χώρος, όπως η προβολή του καταστήματος, εφόσον αυτή δεν έχει αφεθεί στην κοινή χρήση, αλλά αποτελεί χώρο του καταστήματος. (ΣτΕ 1349/2000 Τμ. ΣΤ')
Οι αποφάσεις των δημοτικών και κοινοτικών συμβουλίων, με τις οποίες διατίθενται οι κοινόχρηστοι χώροι στα πολιτικά κόμματα για την προεκλογική τους προβολή, εκδίδονται μετά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου / δηλαδή, στην περίπτωση της πρόωρης διάλυσης της Βουλής, σύμφωνα με το άρθρο 41 παρ. 2 και 3 του Συντάγματος, αμέσως μετά τη δημοσίευση του προεδρικού διατάγματος, με το οποίο διαλύεται η Βουλή και προκηρύσσονται εκλογές / τούτο δε διότι, οι αποφάσεις αυτές των δημοτικών και κοινοτικών συμβουλίων συναρτώνται με την ύπαρξη προεκλογικής περιόδου, η οποία νομικώς δεν υφίσταται πριν από την έκδοση διατάγματος διάλυσης της Βουλής και προκήρυξης εκλογών / η απάλειψη, συνεπώς, με το άρθρο 5 παρ. 15 του Ν. 1847/1989, της προθεσμίας των 4 ημερών δεν μπορεί να έχει την έννοια ότι επιτρέπεται πλέον τα δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια να αποφασίζουν πριν από την προκήρυξη των εκλογών / πέραν αυτών, την έκδοση των εν λόγω αποφάσεων των δημοτικών και κοινοτικών συμβουλίων μετά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, επιβάλλει άλλωστε και ο σεβασμός προς τη συνταγματική τάξη δηλαδή ο σεβασμός προς το ρόλο που επιφυλάσσει το Σύνταγμα, στην περίπτωση διάλυσης της Βουλής πριν από τη λήξη της βουλευτικής περιόδου, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος αποδέχεται την πρόταση της Κυβέρνησης για τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών, για ανανέωση της λαϊκής εντολής, προκειμένου να αντιμετωπισθεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας (ΣτΕ 1072/2000 Τμ. Δ)
Περιοριστική η απαρίθμηση των τρόπων διαφήμισης που υπόκεινται στο εν λόγω τέλος. Δαπάνες εταιρίας για προώθηση προϊόντων της με γευστικές δοκιμές, με διανομή εντύπων προσφορών, με προσφορά διαφημιστικών προϊόντων σε πελάτες. Κρίση για το αν υπόκεινται σε τέλος διαφήμισης και για το αν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησης. Αναιρεί εν μέρει την 1203/96 ΔΕφΑθ. Ομοια και η 4222/99 ΣτΕ. (ΣτΕ 4221/1999 Τμ. Β')
Τέλος διαφήμισης. Προϋποθέσεις επιβολής. Διαφήμιση σε χώρο καταστήματος, που εκδήλως διαφέρει από την έκταση των εγκαταστάσεων ή του κύκλου εργασιών του καταστήματος και αναφέρεται όχι στο συγκεκριμένο κατάστημα αλλά στο διαφημιζόμενο προϊόν και την ωφέλεια της διαφήμισης προσπορίζεται κυρίως ο εισαγωγέας ή ο παραγωγός ή ο πωλών χονδρικώς. Απαιτείται ειδική και αιτιολογημένη κρίση από την επιβάλλουσα το τέλος δημοτική ή κοινοτική αρχή. Σε περίπτωση αναρτημένης διαφήμισης μακριά από χώρο καταστήματος, γραφείου ή κατοικίας, βάρος απόδειξης στο διαφημιζόμενο για να αποδείξει ότι δεν συνδέεται με τη διαφήμιση. (ΣτΕ 1999/1999 Τμ. ΣΤ')
Οι προϋποθέσεις επιβολής του τέλους διαφημίσεως και το ειδικότερο θέμα του προσδιορισμού σε κάθε περίπτωση του υποχρέου προς καταβολή του εν λόγω τέλους ρυθμίζονται από τις ειδικές διατάξεις για τις προσόδους των ΟΤΑ του Β.Δ. της 24-9/20-10-58 και δεν συνδέονται κατά οποιοδήποτε τρόπο με τη νομιμότητα της οικείας διαφημίσεως κατά τον Ν. 1491/84... (ΣτΕ 1167/1999 Τμ. ΣΤ΄)
Δεν απορρίπτεται ως απαράδεκτο ένδικο μέσο ασκηθεί από δήμο λόγω μη προσκομιδής της προβλεπόμενης αποφάσεως της οικείας δημαρχιακής επιτροπής για την άσκηση ή την έγκριση άσκησης ενδίκου μέσου τέλη διαφήμισης. Προϋποθέσεις επιβολής του. Ειδική και αιτιολογημένη κρίση από την επιβάλλουσα το τέλος δημοτική αρχή περί της συνδρομής των πραγματικών προϋποθέσεων υπαγωγής στο τέλος. (ΣτΕ 866/1999 Τμ. ΣΤ')
Δεν υπόκειται σε τέλος διαφήμισης η διαφήμιση που έχει αναγραφεί ή προσαρτηθεί σε χώρο καταστήματος, γραφείου ή κατοικίας σχετικός με εκτελούμενες εντός αυτών εργασίες. Ο διαφημιζόμενος φέρει το βάρος απόδειξης ότι η διαφήμιση αφορά στο κατάστημα επί του οποίου διενεργείται. (ΣτΕ 4906/1998 Τμ. ΣΤ')
Διαφημιστική επιγραφή που είχε αναρτηθεί σε υποστήλωμα κτιρίου σε κατάστημα ως τοποθετημένη σε χώρο καταστήματος, απαλλάσσεται από το σχετικό τέλος, διότι τεκμαίρεται ότι αφορά στις εργασίες του εν λόγω καταστήματος και ότι ωφελεί αμέσως και κυρίως τον εκμεταλλευόμενο αυτό... (ΣτΕ 4318/1998 Τμ. ΣΤ΄)
Η διαφήμιση που αναγράφεται ή προσαρτάται ή αναρτάται σε χώρο καταστήματος, γραφείου ή οικίας σχετικά με εργασίες που εκτελούνται εντός αυτών, δεν υπόκειται σε τέλος διαφήμισης. Εξαίρεση από την απαλλαγή. Προϋποθέσεις. Αν η διαφήμιση διενεργείται μακράν τέτοιου χώρου και σε θέση μη σχετιζόμενη με αυτόν, επιβάλλεται το τέλος εφόσον η αρχή διαλάβει ειδική αιτιολογία στην πράξη επιβολής. Ο φορολογούμενος βαρύνεται με την απόδειξη ότι η διαφήμιση δεν συνδέεται με αυτόν. (ΣτΕ 2694/1998 Τμ. ΣΤ')
Η διαφήμιση που έχει αναγραφεί, αναρτηθεί ή προσαρτηθεί σε χώρο καταστήματος, γραφείου ή κατοικίας δεν υπόκειται σε τέλος διαφήμισης. Σε περίπτωση επιβολής τέτοιου τέλους η δημοτική αρχή και τα διοικητικά δικαστήρια πρέπει να προσδιορίζουν συγκεκριμένα τη θέση που είναι τοποθετημένη η διαφήμιση και η σχέση αυτής προς το κατάστημα, γραφείο ή κατοικία. Πότε η ανωτέρω διαφήμιση υπόκειται σε τέλος, κατά την αιτιολογημένη κρίση της δημοτικής ή κοινοτικής αρχής. Δεν υπόκεινται σε απαλλαγή διαφημίσεις που είναι μακριά των παραπάνω χώρων. (ΣτΕ 1387/1998 Τμ. ΣΤ')
Τέλη διαφημίσεως υπέρ Δήμων και κοινοτήτων. Δικαιούχοι και υπόχρεοι των τελών αυτών. Προϋποθέσεις απαλλαγής της καταβολής των τελών. Απαλλάσσεται ο υπόχρεος της καταβολής αυτών όταν η διαφήμιση είναι σχετική με τις εργασίες του καταστήματος. Αντίθετη μειοψηφία. (ΣτΕ 2037/1997 Τμ. ΣΤ')
Διαφήμιση σύμφωνα με το ΒΔ της 24-9/20-10-1958. Αυτή απαλλάσσεται από το τέλος, αφού θεωρείται ότι αφορά, κατά τεκμήριο, στις εργασίες του καταστήματος όπου ενεργείται και ωφελεί τον εκμεταλλευτή αυτού. Συνεπώς δεν χορηγείται η απαλλαγή αυτή όταν η διαφήμιση θα μπορεί να θεωρηθεί ότι αναφέρεται και διαφημίζει όχι το συγκεκριμένο κατάστημα αλλά το προϊόν που διαφημίζεται, οπότε την ωφέλεια προσπορίζεται ο παράγων ή εισάγων το είδος ή εκείνος που το πωλεί χονδρικά και έμμεσα και περιορισμένα ο εκμεταλλευόμενος το κατάστημα. Τα παραπάνω συντρέχουν κατά τεκμήριο επί αποκλειστικού αντιπροσώπου είδους ή προϊόντος στον τελευταίο δε εναπόκειται να αποδείξει ότι η διαφήμιση έχει τοποθετηθεί με πρωτοβουλία του καταστηματάρχη και ότι δεν συνδέεται με αυτή. Περιστατικά. Παραπομπή στην επταμελή σύνθεση. (ΣτΕ 159/1997 Τμ. ΣΤ')
Εξαιρέσεις - απαλλαγές επί διαφημίσεων σε εφημερίδες και περιοδικά. Προϋποθέσεις. Φορολογία εισοδήματος. Προσδιορισμός κερδών από πώληση ανεγειρομένων οικοδομών. Φορολογικά κίνητρα επενδύσεων. Αφορολόγητες κρατήσεις. Κυρώσεις επί ανακριβούς δηλώσεως. (ΣτE 2439/1996 Τμ. Β')
|