ΕΝΝΟΙΕΣ- ΟΡΙΣΜΟΙ
Στο άρθρο 157 του Δ.Κ.Κ. αναφέρεται ότι τα έσοδα των δήμων και κοινοτήτων προέρχονται, μεταξύ των άλλων, από φόρους, τέλη, δικαιώματα και εισφορές.
Στον Οδηγό Διαδικασιών Εφαρμογής Λογιστικού των Ο.Τ.Α. που εξέδωσε το 2001 το ΥΠΕΣΔΔΑ και η ΕΔΕΧΥ αναφέρονται τα εξής:
Φόρος: Η αναγκαστική χρηματική παροχή που καταβάλλουν οι ιδιώτες στο κράτος, χωρίς ειδική αντιπαροχή, με σκοπό να καλυφθούν τα δημόσια βάρη. Ειδικότερα δημοτικός φόρος μπορεί να ονομασθεί η χρηματική εισφορά προς το δήμο που καταβάλλεται αναγκαστικά και χωρίς ειδικό αντάλλαγμα, με σκοπό την κάλυψη των δημοτικών βαρών, ανάλογα με την φοροδοτική ικανότητα του κάθε υπόχρεου.
Τέλος: Η χρηματικήπαροχή που καταβάλλεται από τους υπόχρεους έναντι ειδικού ανταλλάγματος (αντιπαροχής),το οποίο συνίσταται στην χρησιμοποίηση ορισμένου δημοτικού έργου ή υπηρεσίας. (Το ύψος του θα πρέπει να είναι κατά βάση ανάλογο του οφέλους που απολαμβάνει ο υπόχρεος).
Δικαίωμα: Έννοια ανάλογη με το τέλος με την διαφορά ότι μπορεί να εισπράττεται ανεξαρτήτως της προηγούμενης χρήσης του κτήματος, του έργου ή της υπηρεσίας.
Εισφορά: Η χρηματική παροχή που καταβάλλεται στον δήμο εν όψει συγκεκριμένης αντιπαροχής μεγαλύτερης αξίας.
Στην νομοθεσία που αφορά τους δήμους οι παραπάνω όροι δεν χρησιμοποιούνται πάντα με την ορθή τους έννοια. (π.χ. το τέλος ακίνητης περιουσίας ενώ έχει όλα τα γνωρίσματα του φόρου χαρακτηρίζεται ως τέλος)
Τοπική φορολογία:
Για την εκτέλεση έργων και την παροχή υπηρεσιών οι δήμοι και οι κοινότητες επιβάλλουν σε βάρος των δημοτών τους φόρους, τέλη, δικαιώματα και εισφορές, που προβλέπονται από σχετικές διατάξεις, δεδομένου ότι δεν έχουν ίδια φορολογική εξουσία αλλά ενεργούν πάντοτε μέσα στα πλαίσια τυπικού νόμου, ο οποίος προσδιορίζει τους υπόχρεους, το αντικείμενο της φορολογίας τους συντελεστές και τις απαλλαγές.
Στην περίπτωση αυτή η βεβαίωση και η είσπραξη των εσόδων γίνεται από τους ίδιους τους δήμους και κοινότητες, σε αντίθεση με τους κεντρικούς πόρους που εισπράττονται από το δημόσιο και αποδίδονται στους ΟΤΑ.
Επιβολή φόρων, τελών κλπ
Η καθιέρωση των φόρων και τελών υπέρ της τοπικής αυτοδιοίκησης γίνεται με τυπικό νόμο ο οποίος είτε επιβάλλει αυτά αυτοδικαίως υπέρ των ΟΤΑ (δηλαδή χωρίς απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου) είτε δίνει την δυνατότητα στους ΟΤΑ με απόφαση του Δ.Σ. να επιβάλλουν τα τέλη αυτά. Στην τελευταία περίπτωση η επιβολή του συγκεκριμένου φόρου ή τέλουςεναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του δημοτικού συμβουλίου.
Τα ανταποδοτικά τέλη επιβάλλονται πάντοτε με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, με την οποία ορίζεται και ο συντελεστής τους.